Aleje Ujazdowskie to ulica równoległa do Wisły, należąca do Traktu Królewskiego. Zaczyna się ona na Placu Trzech Krzyży i biegnie do skrzyżowania z ulicą Bagatela.
W latach 1724-1731, z polecenia króla Augusta II Mocnego, wg projektu Joachima Daniela Jaucha, wytyczona została tzw. Droga Kalwaryjska, prowadząca od dzisiejszego Placu Trzech Krzyży do Grobu Chrystusa, zlokalizowanego niedaleko Zamku Ujazdowskiego, stając się zaczątkiem dzisiejszych Alej. Droga ta rozpoczynała się dwoma złotymi krzyżami, a wzdłuż niej, co 90 metrów, ustawione były kapliczki z muru pruskiego, których było 28. Jej koniec znajdował się w okolicach dzisiejszego Placu Na Rozdrożu. Religijna wymowa tego szlaku uległa stopniowemu zatarciu. W roku 1766 był on już częścią Traktu Królewskiego, jako Aleja Belwederska, prowadząca do Belwederu. W 1818 roku przy Alejach urządzono Ogród Botaniczny, a w roku 1827 w ich pobliżu powstał ogród wypoczynkowo-rozrywkowy zwany Doliną Szwajcarską, szybko stając się popularnym miejscem spotkań i imprez masowych. W roku 1857 przy ulicy zapalono pierwsze latarnie gazowe, a w 1879 rozpoczęto jej kanalizowanie. Druga połowa XIX wieku to początek zabudowy willowej i pałacowej w Alejach - powstały wówczas liczne siedziby arystokracji i przemysłowców. W latach 80. XIX wieku pojawił się tu tramwaj konny, a później elektryczny. Co ciekawe, tory tramwajowe ułożone były po bokach jezdni, a nie na środku. Po I wojnie światowej znalazły tu siedziby liczne ambasady i poselstwa. W roku 1926 Aleje Ujazdowskie stały się świadkiem walk w czasie przewrotu majowego. W okresie międzywojennym przechodziły nimi też defilady wojskowe. Po zakończeniu kampanii wrześniowej, 5 października 1939 roku, w Alejach odbyła się parada zwycięstwa Wehrmachtu z udziałem Adolfa Hitlera. W czasie okupacji, w 1940 roku, w ramach planu urbanistycznego, opracowanego przez nazistowskich architektów Huberta Grossa i Ottona Nurnbergera (zwanego planem Pabsta) umiejscowiono tu dzielnicę niemiecką, a Aleje przemianowane zostały na aleję Lipową (Lindenallee), a później na aleję Zwycięstwa (Siegenallee). Dnia 1 lutego 1944 roku oddział AK przeprowadził tu brawurowy zamach na kata Warszawy, komendanta SS i Policji gen. Franza Kutscherę. W roku 1944 zabudowa ulicy uległa zniszczeniom po Powstaniu Warszawskim. Odbudowa trwała aż do 1955 roku. Po śmierci Józefa Stalina w roku 1953, całe Aleje Ujazdowskie przemianowano na Aleję Stalina (po 1945 roku nazwę tę nosił jedynie początkowy odcinek ulicy), a starą nazwę przywrócono dopiero w roku 1956. Po wojnie zmieniło się też otoczenie Alej, na zachód od Placu Na Rozdrożu powstało Osiedle „Latawiec” oraz Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa (MDM), a pod placem - wielopoziomowe skrzyżowanie. Ulicę przecięła też biegnąca dołem Trasa Łazienkowska. Współcześnie Aleje są jedną z reprezentacyjnych ulic Warszawy, każdego 15 sierpnia, w święto Wojska Polskiego, odbywa się tutaj defilada Wojska Polskiego.
Przy Alejach Ujazdowskich znajduje się gmach Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, kilka innych budynków rządowych, wiele ambasad, a w pobliżu - gmach Sejmu i Senatu, Zamek Ujazdowski, Park Ujazdowski, Łazienki Królewskie i Belweder.
