-
-
- Ulica Wiejska to jedna z ulic Śródmieścia, biegnąca od ulicy Pięknej do placu Trzech Krzyży. Ma długość około 1 km. Powstanie ulicy datuje się na końcowe dekady XVIII wieku. Około połowy XVIII wieku dawna droga zaczęła stawać się ulicą, wiodąca od Rozdroża Złotych Krzyży (obecnego Pl. Trzech Krzyży). W roku 1770 została uregulowana i otrzymała obecną nazwę. Około roku 1770 były podkomorzy nadworny koronny Kazimierz Poniatowski (1721-1800) założył tam ogród "Na Górze", nazwany potem Frascati (nazwa wywodzi się od obfitującego w zieleń włoskiego miasteczka Frascati). Po północnej stronie ul. Książęcej również dla Poniatowskiego powstał inny ogród - "Na Książęcem" (obecnie Park na Książęcem). W latach 1779-1782 przy Wiejskiej wybudowano Biały Pałacyk (Pałacyk Branickich-Lubomirskich), zaś u zbiegu z ulicą Górnośląską działała elegancka kawiarnia podmiejska Szymona Chovota dla wyższych sfer - „Wiejska Kawa”. W początkach XIX wieku w pałacyku mieściła się loża masońska. W okresie 1819-1830 mieszkał w nim carski komisarz Nikołaj Nikołajewicz Nowosilcow (1762-1838), po nim - Józef Rautenstrauch (1773-1842), polski i rosyjski generał dywizji, od 1832 roku Prezes Teatrów Rządowych w Królestwie. W okresie Królestwa Kongresowego przy Wiejskiej powstała okazała kamienica Kruczkowskiego według projektu Józefa Grzegorza Karola Lessla (1802-1844), zaś pod 11 dom własny wzniósł architekt Antonio Corazzi (1792-1877). W latach 1851-1853 powstały pod nr. 6/8 zabudowania Instytutu Szlacheckiego, którego miejsce po roku 1863 zajął Aleksandryjsko-Maryjski Instytut Wychowania Panien - żeńska szkoła średnia o antypolskim i rusyfikacyjnym charakterze. Instytut działał do roku 1915, kiedy został ewakuowany do Rosji. Ulica zyskała popularność i prestiż w końcu lat 20. XX wieku, gdy na skarpie wiślanej przy Wiejskiej powstał kompleks budynków sejmowo-senackich: w gmachu dawnego Instytutu Maryjskiego umieszczono Sejm RP, rozbudowaną w latach 1927-1928 o salę obrad sejmu według projektu Kazimierza Skórewicza (1866-1950), zaś w roku 1935 o Hotel Sejmowy. Po roku 1935 rozparcelowano ogrody Frascati, wznosząc na ich miejscu domy mieszkalne oraz gmach Izby Handlowej według projektu Zdzisława Mączeńskiego (1878-1961). W latach okupacji niemieckiej ogrody sejmowe były miejscem egzekucji, zaś same zabudowania parlamentu ucierpiały wraz z okoliczną zabudową w roku 1944. W okresie 1945-1950 Wiejska nosiła nazwę ulicy Ignacego Daszyńskiego. W tym czasie, według projektu Bohdana Wiktora Kazimierza Pniewskiego (1897-1965), odbudowano i rozbudowano gmach Sejmu. Lata 1950-1961 przyniosły realizację wyburzeń zakłócających panoramę okolicy wielkich domów mieszkalnych, w tym wybudowanego u zbiegu z ul. Jana Matejki domu spółdzielni nauczycielskiej według projektu Aleksandra Markiewicza (1918-2012), w którym w latach 1903-1944 działała znana szkoła dla dziewcząt Jadwigi Kowalczykówny (1874-1944) i Jadwigi Jawurkówny (1880-1944). W 1999 roku naprzeciwko gmachu Sejmu, na rogu ul. Wiejskiej i ul. Matejki, odsłonięto Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej zaprojektowany przez Jerzego Staniszkisa (1914-2009).
-
Komentarze
-
:) -
...swojego czasu się dziwiłem skąd w wielkim mieście ulica Wiejska i Dom Chłopa i tłumaczyłem sobie, że chłop musiał być bogaty...