-
-
- Gmach Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W czasie I wojny światowej w gmachu mieścił się najpierw szpital miejski, a później lazaret wojskowy. W latach 1918-1926 był siedzibą Szkoły Podchorążych Piechoty. W roku 1928 przeniesiono tu siedzibę Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Skrzydło południowe zajęły zbiory Centralnej Biblioteki Wojskowej oraz zasoby Muzeum Polskiego w Rapperswilu. We wrześniu 1939 roku, podczas oblężenia Warszawy, gmach został zbombardowany. Spłonęły Centralna Biblioteka Wojskowa oraz księgozbiór Biblioteki Rapperswilskiej. W czasie okupacji, parter budynku i skrzydło północne zajęły koszary SS. W czasie Powstania Warszawskiego zrujnowane skrzydło południowe, wraz z przyległym ogrodem, stało się miejscem egzekucji tysięcy mieszkańców Warszawy. Po wojnie w latach 1946-1948 dokonano przebudowy gmachu. Nad częścią centralną nadbudowano tzw. salę kolumnową, od frontu - trzecie piętro, a główne wejście z kolumnami wysunięto przed front budynku. Ponieważ gmach przeznaczono na siedzibę Rady Państwa, hol główny, klatka schodowa oraz niektóre sale zyskały charakter reprezentacyjny. W latach 1953-1996 w gmachu mieścił się Urząd Rady Ministrów. Jednocześnie, w latach 1959-1989, skrzydło południowe zajmowała Wyższa Szkoła Nauk Społecznych, działająca przy Komitecie Centralnym PZPR. Szkoła, w 1984 roku przemianowana na Akademię Nauk Społecznych, była miejscem kształcenia kadr partyjnych. Od 1997 roku w gmachu głównym ma siedzibę Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. Odbywają się tu cotygodniowe posiedzenia rządu, budynek jest także miejscem pracy premiera. Przyjmowane są tu też oficjalne delegacje krajowe i zagraniczne. Do najciekawszych architektonicznie pomieszczeń Kancelarii należą sale: Kościuszkowska, Kolumnowa, Obrazowa, Świetlikowa, im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Okrągłego Stołu, Recepcyjna i Zegarowa. Rada Ministrów obraduje w sali im. Frycza Modrzewskiego.
-
