Płock – miasto na prawach powiatu na Pojezierzu Dobrzyńskim i w Kotlinie Płockiej, nad Wisłą, w województwie mazowieckim, siedziba ziemskiego powiatu płockiego; historyczna stolica Mazowsza oraz stolica Polski w latach 1079-1138; siedziba rzymskokatolickiej kurii diecezji płockiej (1075); siedziba władz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów i mariawickiej diecezji warszawsko-płockiej, port rzeczny, rafineria ropy naftowej (1964), szkoły wyższe, teatry, muzea.
W preambule do Statutu Miasta Płocka użyto nazwy Stołeczne Książęce Miasto Płock. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego.
W latach 1975–1998 miasto było stolicą województwa płockiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2013 r. miasto liczyło 122 815 mieszkańców.
GeografiaPłock leży nad szeroką na ok. 8 km doliną Wisły, w zasięgu zbiornika wodnego utworzonego zaporą we Włocławku, na styku 2 makroregionów: prawobrzeżnego Pojezierza Dobrzyńskiego oraz położonej na lewym brzegu rzeki strefy Kotliny Płockiej. Klimat lokalny charakteryzuje się najniższą w Polsce sumą opadów (510 mm rocznie), średnimi temperaturami stycznia -2 °C, a lipca +18 °C.
PowierzchniaPłock zajmuje powierzchnię 8806 ha. Główna część miasta położona jest na wysokim, prawym brzegu Wisły (wysokość skarpy wynosi ok. 50 m), lewobrzeżny Płock to dzielnice Radziwie, Góry, Ciechomice i Pradolina Wisły. Najniżej położona część miasta to dolina Wisły – 58 m n.p.m., a najwyżej Wzgórze Tumskie – 105 m n.p.m..
