W Lublinie bywaliśmy kilkakrotnie już wcześniej, tak więc tym razem nie był on w zasadzie celem naszej wycieczki. Zatrzymaliśmy się tu aby zjeść późny obiad, ale...
Gdy zaparkowaliśmy samochód na Placu Zamkowym u stóp lubelskiej Starówki nie mogliśmy sobie odmówić spaceru po jej pięknych uliczkach. I nie żałujemy. Bo lubelskie Stare Miasto to miejsce niezwykle urokliwe i wręcz magiczne. Dzięki temu, że Lublin jest jednym z najstarszych miast Polski można tam znaleźć pamiątki z różnych epok, począwszy od zarania polskiej państwowości, poprzez średniowiecze i renesans, aż po barok i klasycyzm.
Choć ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Lublina sięgają 5 tysięcy lat wstecz, pierwsza historyczna wzmianka o mieście pochodzi z roku 1198. Jego lokacja na prawie magdeburskim miała miejsce prawdopodobnie za czasów Bolesława Wstydliwego około roku 1257. W roku 1341 król Kazimierz III Wielki odniósł w bitwie pod Lublinem zwycięstwo nad Tatarami, a rok później nadał miastu tzw. przywilej regulacyjny, na mocy którego otoczono je murami obronnymi. W 1474 roku, Kazimierz IV Jagiellończyk ustanowił tu stolicę województwa. W wiekach XV-XVI miasto przeżywało rozkwit dzięki położeniu na szlaku handlowym znad Morza Czarnego na zachód Europy. W roku 1569 w Lublinie zawarto unię realną z Wielkim Księstwem Litewskim, tworzącą Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W roku 1588 biskup łucki Bernard Maciejowski ufundował Kolegium Jezuickie w Lublinie. W XVI i XVII wieku miasto było jednym z głównych ośrodków reformacji. Działała tu jedna z ważniejszych gmin braci polskich (arian) oraz zbór kalwiński. Epidemia dżumy w 1630 roku oraz wojny w następnych latach (najazdy kozackie, potop szwedzki) spowodowały duże straty i zahamowanie rozwoju miasta. Do dalszego upadku przyczyniła się Wojna Północna na początku XVIII wieku. Krótki okres prosperity w okresie Oświecenia zakończyło zajęcie Lublina przez wojska carycy Katarzyny II w 1792 roku.
W wyniku III rozbioru Rzeczypospolitej w roku 1795 Lublin znalazł się na terenie zaboru austriackiego, lecz w wyniku wojny w 1809 roku miasto zostało przyłączone do Księstwa Warszawskiego. Po upadku Napoleona, na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego, Lublin wszedł w skład zależnego od Rosji Królestwa Polskiego, a po Powstaniu Listopadowym, od roku 1837 stał się stolicą guberni. Podczas I wojny światowej, w 1915 roku Lublin został zajęty przez wojska niemieckie i austro-węgierskie, co zakończyło panowanie rosyjskie w mieście.
U zarania Niepodległości, 6 listopada 1918 roku w Lublinie powstaje Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej, kierowany przez socjalistę Ignacego Daszyńskiego. Sprawuje on władzę do 12 listopada, po czym składa dymisję na ręce Józefa Piłsudskiego. W czasach II Rzeczypospolitej następuje rozbudowa miasta, powstają nowe fabryki i gmachy użyteczności publicznej, kwitnie także lubelska kultura. W roku 1926 obok istniejącego od 1918 roku Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powstaje druga wyższa uczelnia o charakterze teologicznym - jezuickie „Bobolanum”, zaś rok później - Towarzystwo Przyjaciół Nauk. W 1930 roku rabin Jehuda Meir Szapiro zakłada Jeszywas Chachmej Lublin (Lubelską Szkołę Mędrców), która staje się największą uczelnią talmudyczną na świecie.
Od września 1939 roku do lipca 1944 roku miasto jest okupowane przez Niemców, stając sie stolicą dystryktu w Generalnym Gubernatorstwie. Okupanci tworzą ciężkie więzienie na Zamku, a na przedmieściach miasta - obóz koncentracyjny na Majdanku. Wielu polskich mieszkańców Lublina pada ofiarą terroru w tych miejscach. Hitlerowcy dokonują także eksterminacji lubelskich Żydów (stanowiących przed wojną ok 33% ludności) i wyburzają dzielnicę żydowską.
Po zajęciu Lublina przez Rosjan 22 lipca 1944 roku, władzę obejmuje zależny od nich PKWN, a miasto staje się na przeciąg blisko pół roku stolicą Polski. Na Majdanku Rosjanie natychmiast po wkroczeniu tworzą obóz filtracyjny NKWD dla żołnierzy AK i NSZ, wykorzystując w tym celu infrastrukturę pozostawioną przez hitlerowców.
W okresie PRL następuje gwałtowny rozwój miasta. W roku 1944 powstaje Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Powstają także nowe zakłady przemysłowe, m.in. Fabryka Samochodów Ciężarowych (FSC) i fabryka helikopterów w Świdniku. Ludność miasta wzrasta ponad trzykrotnie w porównaniu z okresem przedwojennym. W lipcu 1980 roku w Lublinie i Świdniku dochodzi do pierwszych strajków robotniczych, stanowiących preludium "Sierpnia 1980".
W III Rzeczypospolitej Lublin jest prężnie rozwijającym się, wiodącym ośrodkiem po prawej stronie Wisły, miastem o dużych szansach gospodarczych, kulturalnych i dużym ośrodkiem akademickim (kilkanaście szkół wyższych państwowych i prywatnych). Inwestuje ono dzięki środkom Unii Europejskiej w infrastrukturę, naukę i oświatę. Od 2008 roku na terenie dawnego trawiastego przemysłowego lotniska w Świdniku powstaje port lotniczy Lublin-Świdnik.
Jak już wspomniałem wyżej miasto jest bogate w zabytki przeszłości, z których najważniejszymi są: układ urbanistyczny Starego Miasta, zamek królewski z unikalną Kaplicą św. Trójcy, liczne zabytkowe kościoły i kamienice, pozostałości obwarowań miejskich. Niektóre z nich przedstawiam na zdjęciach poniżej.
