Ocenione komentarze użytkownika lmichorowski, strona 1185
Przejdź do głównej strony użytkownika lmichorowski
-
Znakomite!!!
-
Małpa w małpim gaju
-
"Kochajcie wróbelka, kochajcie do jasnej cholery..."
(K.I. Gałczyński)
-
"Po Starých zámeckých schodech, po schodech z kamene, každý večer panna chodí, za ruku se s hochem vodí, srdce má zmámené"
(ze znanej piosenki Karla Hašlera)
-
Byłem w Pradze dość dawno, ale to jest chyba to muzeum, które mieści się w baszcie tuż koło Mostu Karola?
-
Show must go on...
-
Papież ciut wychudzony...
-
Na ławie oskarżonych...?
-
Wczoraj uciekły mi jeszcze dwa wątki. Piszesz, że "jakkolwiek rock, czy pop są gatunkami, że tak to ujmę, ogólnoświatowymi, w wydaniu meksykańskim mają swoją specyfikę wyróżniającą je spośród reszty". To niewątpliwie prawda, ale przypuszczam, że podobnie jest i z jazzem. Przecież specyfika "narodowa" występuje i ma wyraz w utworach i interpretacjach muzyków jazzowych takich jak choćby Zbigniew Namysłowski, Andrzej Jagodziński, Leszek Możdżer (Polska), Boris Gammer (Izrael), Richard Galliano, Martial Solal (Francja), Wagif Mustafa-Zadeh (Azerbejdżan), Anatolij Gierasimow, Oleg Kiriejew, Igor Butman, Arkadij Szilkloper (Rosja) czy nawet Toru Okoshi (Japonia). Nie sądzę, by muzycy meksykańscy stanowili tu wyjątek, zwłaszcza, że najsilniej związek z własnymi muzycznymi korzeniami widać właśnie u Latynosów. Można odnaleźć go nawet w jazzowych interpretacjach klasyki (polecam choćby arię na strunie G z 3 suity D-dur J.S.Bacha w interpretacji gitarzysty Oscara Castro-Nevesa, czy mazurek a-moll F. Chopina zagrany przez Arturo Sandovala).
Bywa (i to chyba częściej), że jazzmani z innego obszaru kulturowego sięgają do muzyki latynoskiej. Przykładów jest tu na pęczki (Stan Getz, Bob Brookmayer, Wes Montgomery, Toots Thielemans, Ryuichi Sakamoto i inni).
I jeszcze jedno - zgadzam się z Tobą, że skoro z wymienionego "towarzystwa" nie znałeś jedynie Rubalcaby, to jesteś niezły - zwłaszcza, że jak piszesz - jazz to nie jest Twoja bajka. Pozdrawiam.
-
Oczywiście, były to tylko przykłady. Latynosów w jazzie jest znacznie więcej. Marcos Valle, Luis Henrique, Tito Puente, Laurindo Almeida, Chick Corea, Al Di Meola, Tony Martinez, Oscar Castro-Neves, Lisa Ono, Gal Costa, Cassio Duarte, Chico Barque, Eliane Elias, Gilson Peranzzetta, Milton Nascimento, Paulinho da Costa, Ricardo Silveira, Teo Lima, Gilberto Gil, Nico Assumparo, Joe Lovano, Ignacio Berroa, David Sanchez... i wielu, wielu innych. Na pewno większość tych nazwisk jest Ci znana.
Gonzalo Rubalcaba, to znakomity pianista jazzowy. Urodzony w 1963 r. w Hawanie. Na początku lat 90-tych wyjechał z Kuby i po kilku latach pobytu w Dominikanie osiedlił się na Florydzie (w Fort Lauderdale). Jest laureatem nagrody Grammy (2002). Nagrał ponad 20 płyt (moja ulubiona to "Nocturne" z 2001 roku nagrana wspólnie z basistą Charlie Hadenem). W Polsce koncertował chyba 2-krotnie: w 1989 roku i później (o ile pamiętam w końcu lat 90-tych) na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie.
-
Znakomite!!!
-
Małpa w małpim gaju
-
"Kochajcie wróbelka, kochajcie do jasnej cholery..."
(K.I. Gałczyński) -
"Po Starých zámeckých schodech, po schodech z kamene, každý večer panna chodí, za ruku se s hochem vodí, srdce má zmámené"
(ze znanej piosenki Karla Hašlera) -
Byłem w Pradze dość dawno, ale to jest chyba to muzeum, które mieści się w baszcie tuż koło Mostu Karola?
-
Show must go on...
-
Papież ciut wychudzony...
-
Na ławie oskarżonych...?
-
Wczoraj uciekły mi jeszcze dwa wątki. Piszesz, że "jakkolwiek rock, czy pop są gatunkami, że tak to ujmę, ogólnoświatowymi, w wydaniu meksykańskim mają swoją specyfikę wyróżniającą je spośród reszty". To niewątpliwie prawda, ale przypuszczam, że podobnie jest i z jazzem. Przecież specyfika "narodowa" występuje i ma wyraz w utworach i interpretacjach muzyków jazzowych takich jak choćby Zbigniew Namysłowski, Andrzej Jagodziński, Leszek Możdżer (Polska), Boris Gammer (Izrael), Richard Galliano, Martial Solal (Francja), Wagif Mustafa-Zadeh (Azerbejdżan), Anatolij Gierasimow, Oleg Kiriejew, Igor Butman, Arkadij Szilkloper (Rosja) czy nawet Toru Okoshi (Japonia). Nie sądzę, by muzycy meksykańscy stanowili tu wyjątek, zwłaszcza, że najsilniej związek z własnymi muzycznymi korzeniami widać właśnie u Latynosów. Można odnaleźć go nawet w jazzowych interpretacjach klasyki (polecam choćby arię na strunie G z 3 suity D-dur J.S.Bacha w interpretacji gitarzysty Oscara Castro-Nevesa, czy mazurek a-moll F. Chopina zagrany przez Arturo Sandovala).
Bywa (i to chyba częściej), że jazzmani z innego obszaru kulturowego sięgają do muzyki latynoskiej. Przykładów jest tu na pęczki (Stan Getz, Bob Brookmayer, Wes Montgomery, Toots Thielemans, Ryuichi Sakamoto i inni).
I jeszcze jedno - zgadzam się z Tobą, że skoro z wymienionego "towarzystwa" nie znałeś jedynie Rubalcaby, to jesteś niezły - zwłaszcza, że jak piszesz - jazz to nie jest Twoja bajka. Pozdrawiam. -
Oczywiście, były to tylko przykłady. Latynosów w jazzie jest znacznie więcej. Marcos Valle, Luis Henrique, Tito Puente, Laurindo Almeida, Chick Corea, Al Di Meola, Tony Martinez, Oscar Castro-Neves, Lisa Ono, Gal Costa, Cassio Duarte, Chico Barque, Eliane Elias, Gilson Peranzzetta, Milton Nascimento, Paulinho da Costa, Ricardo Silveira, Teo Lima, Gilberto Gil, Nico Assumparo, Joe Lovano, Ignacio Berroa, David Sanchez... i wielu, wielu innych. Na pewno większość tych nazwisk jest Ci znana.
Gonzalo Rubalcaba, to znakomity pianista jazzowy. Urodzony w 1963 r. w Hawanie. Na początku lat 90-tych wyjechał z Kuby i po kilku latach pobytu w Dominikanie osiedlił się na Florydzie (w Fort Lauderdale). Jest laureatem nagrody Grammy (2002). Nagrał ponad 20 płyt (moja ulubiona to "Nocturne" z 2001 roku nagrana wspólnie z basistą Charlie Hadenem). W Polsce koncertował chyba 2-krotnie: w 1989 roku i później (o ile pamiętam w końcu lat 90-tych) na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie.