Ostróda leży niecałe 30 km na północny wschód od Lubawy. Jadąc do niej, podróżny opuszcza dawną Ziemię Lubawską i wjeżdża na tereny zasiedlone niegdyś przez pruskie plemię Pomezanów. Właśnie Pomezania była pierwszym etapem ekspansji rycerzy Zakonu NMP na ziemie Prusów. Właśnie tu, niedaleko jeziora Drwęckiego Krzyżacy zbudowali około roku 1270 warowny zamek, wokół którego wyrosła wkrótce osada, podległa komturowi dzerzgońskiemu. W roku 1329 komtur Dzierzgonia Luter z Brunszwiku nadaje prawa miejskie Ostródzie. Nazwa miasta prawdopodobnie pochodzi od niemieckich osadników z okolic Osterode am Harz (miasto to jest dziś miastem partnerskim Ostródy). Kilkanaście lat później, w roku 1341 za rządów Wielkiego Mistrza Dietricha von Altenburg, Ostróda zostaje samodzielnym komturstwem. W końcu XIV wieku miasto ufortyfikowano i zbudowano murowany zamek. W czasie wielkiej wojny z Polską w 1410 roku, komtur Ostródy Gamrath von Pintzenau wraz z wojskiem chorągwi miasta walczy i ginie w bitwie pod Grunwaldem. Po bitwie grunwaldzkiej, rycerz Mikołaj z Durąga (Claus von Doringe) zdobywa zamek i poddaje Ostródę wojskom króla Władysława II Jagiełły, lecz postanowienia I pokoju toruńskiego z 1411 roku przywracają panowanie krzyżackie. W roku 1440 Ostróda przystępuje do antykrzyżackiego Związku Pruskiego. Po wybuchu wojny trzynastoletniej powstańcy zdobywają zamek, który wszakże zostaje odbity przez Krzyżaków. Miasto pozostaje pod władzą Zakonu niemal do samej jego sekularyzacji. Dopiero w roku 1519, w czasie ostatniej wojny polsko-krzyżackiej, wojska króla Zygmunta I Starego opanowują miasto, które jednakże po "hołdzie pruskim" w roku 1525 zostaje włączone do Prus Książęcych, rządzonych przez Hohenzollernów.
W latach 1628-1629, w czasie wojny polsko-szwedzkiej, w ostródzkim zamku przebywa król Gustaw II Adolf Waza, a w mieście stacjonują wojska szwedzkie. W latach 1633-1643 rządy w mieście sprawuje książę Jan Chrystian z dynastii Piastów śląskich. W latach 1708-1711 Ostródę dotyka epidemia dżumy, a w roku 1788 pada ona pastwą wielkiego pożaru. W roku 1807 miasto zajmują wojska francuskie, a na tutejszym zamku przez blisko 2 miesiące kwateruje Cesarz Francuzów - Napoleon Bonaparte. W roku 1834 pastorem polskiej gminy ewangelickiej zostaje znany działacz społeczno-narodowy Gustaw Herman Marcin Gizewiusz, który działa tu aż do śmierci w 1848 roku. Dziesięć lat później, w 1844 roku, inżynier Georg Jacob Steenke dokonuje w Ostródzie symbolicznego otwarcia budowy kanału Ostródzko-Elbląskiego, a w roku 1872 do miasta zostaje doprowadzona linia kolejowa łącząca Olsztyn (Allenstein) z Iławą (Deutsch Eylau). Miasto rozwija się dynamicznie. Na przełomie XIX i XX wieku dokonywane są liczne inwestycje w infrastrukturę (zakładana jest elektryczność, gaz, wodociągi, kanalizacja, powstają nowe drogi i ulice, kościoły, synagoga). W roku 1912 w Ostródzie zostaje zbudowane nawet lotnisko, zlikwidowane po I wojnie światowej.
W roku 1920 odbywa się plebiscyt, mający zadecydować o przynależności państwowej Warmii i Mazur. W Ostródzie za Niemcami głosuje 8.207 mieszkańców, za Polską oddano zaledwie 17 głosów. W czasie II wojny światowej Ostróda zostaje poważnie zniszczona. Wkraczająca Armia Czerwona pali i dewastuje stare miasto, które już nigdy nie powróci do swojego dawnego wyglądu.
Po wojnie miasto zostaje odbudowane i zasiedlone przez ludność polską. Dziś jest to liczące blisko 35.000 mieszkańców centrum gospodarcze i oświatowo-kulturalne. Bardzo ważną gałęzią gospodarki Ostródy jest turystyka, do rozwoju której miasto ma wprost idealne warunki. Położenie wśród pięknych lasów, łagodnych wzniesień polodowcowych oraz w bliskim sąsiedztwie aż 15 jezior (z których 5 leży w granicach miasta) sprawiło, że już przed wojną Ostróda była nazywana "Perłą Mazur". Przepływająca przez miasto Drwęca stanowi także swoisty rezerwat przyrody. Dobrze rozwinięta infrastruktura turystyczna (hotele, pensjonaty, campingi, baza gastronomiczna, ośrodki sportów wodnych), wygodne połączenia komunikacyjne (przez miasto przebiega międzynarodowa szosa E-7 i linia kolejowa), liczne atrakcje turystyczne (w tym unikalny kanał Ostródzko-Elbląski) sprawiają, że Ostródę corocznie odwiedzają tysiące z gości z kraju i zagranicy.
Mimo wojennych zniszczeń w mieście zachowały sie ciekawe zabytki, z których część odbudowano. Więcej informacji o nich zamieszczam w opisie zdjęć.