Kolejny przystanek w podróży to Jarosław nad Sanem. Nazwa miasta pochodzi od księcia Jarosława Mądrego, który zajął tutejsze ziemie w 1031 roku i wedle tradycji, już wówczas założył tu gród. Jednak najstarsze źródła pisane na temat miasta pochodzą z roku 1152. Określają je, jako gród warowny, należący do księcia halicko-włodzimierskiego. Pierwsze nadanie praw miejskich miało miejsce ponoć w roku 1323, jeszcze za czasów ruskich, lecz w pełni udokumentowana lokacja miasta na prawie magdeburskim to rok 1375. Po właczeniu Jarosławia do Korony przez Kazimierza Wielkiego miasto miało wielu właścicieli. Władali nim Tarnowscy, Jarosławscy, Odrowążowie, Lubomirscy, Chodkiewiczowie, Sieniawscy, Zamojscy, Koniecpolscy, Sobiescy, Sanguszkowie i Czartoryscy. Jarosław, położony na skrzyżowaniu szlaków handlowych ze Śląska na Ruś i z Gdańska na Węgry, a także nad dogodną drogą wodną, jaką był San, miał korzystne warunki rozwoju. Przyczynił się do tego także status miasta prywatnego, którego właściciele zabiegali o prawa i przywileje kupieckie. Największy rozkwit Jarosławia przypada na XVI i XVII wiek. Odbywające się tu jarmarki należały do największych w Europie. W czasie jarmarków odbywały się w Jarosławiu sesje Sejmu Czterech Ziem (Waad Arbaa Aracot) - centralnego organu samorządowego społeczności żydowskiej w Koronie w latach 1580-1764. W czasie "potopu szwedzkiego", w marcu 1656 roku, doszło pod Jarosławiem do bitwy pomiędzy armią Karola X Gustawa i Stefana Czarnieckiego, po której wojska szwedzkie rozpoczęły odwrót wzdłuż Sanu. W czasie I wojny światowej generał Tadeusz Rozwadowski powstrzymał tu w maju 1915 roku kontrnatarcie Rosjan. Po II wojnie światowej miasto uzyskało status powiatu. Obecnie jest prężnym ośrodkiem gospodarczym i kulturalnym, liczącym około 40.000 mieszkańców.
Położenie miasta na styku trzech wyznań i kultur: polskiej, ukraińskiej i żydowskiej sprawiło, że odnajdziemy w nim relikty i zabytki typowe dla każdej z nich.
Spacer po Jarosławiu rozpoczęliśmy od Placu Bożnic, przy którym - jak nazwa wskazuje - mieszczą się synagogi: Duża i Mała. Następnie odwiedziliśmy rynek, podziwiając piękny ratusz, zabytkową studnię, podcienia i stylowe kamieniczki - w tym najsłynniejszą z nich, renesansową Kamienicę Orsettich z podcieniami i misterną attyką. Na ulicy Cerkiewnej zobaczyliśmy konkatedralną Cerkiew Przemienienia Pańskiego, pochodzącą z I połowy XVIII wieku, która jest głównym ośrodkiem pielgrzymkowym polskich unitów. W cerkwi znajduje się słynąca łaskami ikona Matki Boskiej Jarosławskiej, zwana Bramą Miłosierdzia. Zobaczyliśmy także zachowane fragmenty średniowiecznych murów miejskich oraz położony poza ich obrębem uroczy, niewielki dawny kościół szpitalny pod wezwaniem św. Ducha. Ponieważ czekała nas dlasza podróż nie starczyło już czasu na inne zabytki Jarosławia takie jak choćby XVI-wieczna kolegiata Bożego Ciała, kościół Przenajświętszej Trójcy, czy Sanktuarium MB Bolesnej z klasztorem Dominikanów.
