W Leżajsku zatrzymaliśmy się właściwie na chwilkę, by zrobić sobie krótką przerwę na kawę. Główne atrakcje miasta - barokowy zespół bazyliki i klasztoru oo. Bernardynów oraz cmentarz żydowski z ohelem słynnego XVIII-wiecznego cadyka Elimelecha Weissbluma mieliśmy już okazję zwiedzić dwa lata wcześniej. Ale ponieważ kawę piliśmy niedaleko leżajskiego sanktuarium nie odmówiliśmy sobie przyjemności wstąpienia do bazyliki choć na kilkanaście minut. Zespół kościelno-klasztorny w Leżajsku to jeden z najcenniejszych polskich zabytków architektury i sztuki sakralnej kościelnej przełomu renesansu i baroku. Obecną, monumentalną świątynię wzniesiono w latach 1618-1628 z fundacji marszałka wielkiego koronnego Łukasza z Bnina Opalińskiego i jego żony Anny z Pileckich Opalińskiej. Oprócz pięknego wystroju, atrakcją świątyni są słynne organy. Są to 3 samodzielne instrumenty. W nawach bocznych zbudowane zostały mniejsze instrumenty, a w nawie głównej największy. Organy główne mają 15 m wysokości i 7,5 m szerokości - jednak kompozycja prospektu łączy je z dwoma sąsiednimi instrumentami w nawach bocznych, tworząc jeden monumentalny zespół organowy, na którym - jedynym w świecie - może grać rónocześnie trzech organistów. Na pamiątkę pobytu w bazylice kupiliśmy sobie płytę CD z muzyką organową, wykonywaną na leżajskich organach, której mogliśmy słuchać w czasie dalszej podróży.
