Opuszczając Twierdzę Boyen skierowałem się na północ drogą nr 63. Wzdłuż jeziora Dargin, a dalej przez Sztynort i lewym brzegiem jez. Mamry dojechałem do Mamerek. Podczas II WŚ znajdowało się tu stanowisko dowodzenia Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych o kryptonimie "Anna". Kwatera w Mamerkach znajduje się przy drodze Radzieje - Węgorzewo, 18 km na północny wschód od Wilczego Szańca. Położona jest w lesie pomiędzy zachodnim brzegiem Jez. Mamry, a linią kolejową Kętrzyn - Węgorzewo. Północną granicę kwatery stanowi Kanał Mazurski. Ogólna powierzchnia kwatery wynosiła około 250 ha. Znajdowało się tu około 140 obiektów o konstrukcji trwałej, w tym schrony typu ciężkiego (zachowane), schrony o odporności typu „B”, obiekty murowane z cegły oraz około 80 baraków drewnianych. W kwaterze mieszkało około 1500 oficerów i żołnierzy, w tym ok. 40 generałów. Od 1945 po zdobyciu Mamerek przez Sowietów pozyskiwano różnego typu surowce: rury, kable, kostkę brukową, meble i całe baraki. Setki ton stali zbrojeniowej miały trafić na budowę FSO na Żeraniu. Podobnie jak z Wilczego Szańca, część baraków z Mamerek trafiła na Jelonki - Osiedle Przyjaźń w Warszawie, gdzie służyły jako hotele dla budowniczych Pałacu Kultury. Niestety teren jest porośnięty lasami, krzakami i niewiele można zobaczyć. Bunkry , które przetrwały wyglądają imponująco. Zachowały się nawet maskowania - zaprawa z domieszką trawy morskiej i zielonej farby. Stojąc kilka metrów od ściany bunkra trudno ja zauważyć. Można wejść na wieżę widokową , ale jak juz wspomniałem nie ma po co , bo widać tylko same drzewa. Niedaleko w lesie w Leśniewie Górnym można zobaczyć nieukończony przez Niemców anał, który miał połączyć jez. Mamry z jez. Rydzówka z dwoma ogromnymi śluzami. Większa posiada komorę o głębokości 21 m, szerokości 7,5 m, długości 46 m. Fajnie wyglądają te betonowe konstrukcje w środku lasu.
Ocena - 4
