Słońca, Księżyce i Gwiazdy
Poza horyzontem, tam gdzie nikt jeszcze nie dotarł, jest piękna kraina z trawiastymi dolinami i zalesionymi wzgórzami. Strumienie szemrają spływając z zielonych wzgórz aby połączyć się w rzekę, w której kwiaty przeglądają się i podziwiają swoje piękne płatki. Mieszkańcami owej krainy są Księżyce; wielkie, błyszczące, okrągłe Księżyce. Nie mają rąk, ani nóg i poruszają się tocząc z miejsca na miejsce. Zycie ich płynie szczęśliwie w tym dostatnim kraju, ale od czasu do czasu któryś z Księżyców staje się niespokojny i rusza w drogę po niebie, aby odkryć nieznane. Tylko jeden Księżyc wyrusza w drogę za każdym razem. Wędrują samotnie i jak tylko opuszcza dolinę, wpadają w łapy olbrzyma, który swoim ostrym nożem co noc obcina kawałek Księżyca. Trwa to tak długo, aż Księżyc zniknie zupełnie, a olbrzym zgromadzi pokaźna kupkę skrawków Księżyca. Wtedy właśnie olbrzym sieka bardzo dokładnie srebrzyste skrawki Księżyca i rozrzuca je po niebie, gdzie zamieniają się w Gwiazdy. Gwiazdy są bardzo wstydliwe. Pokazują się wiec tylko wtedy, gdy ani Słonce, ani Księżyc ich nie widza. Wtedy jednak rozrabiają i błyszcza na niebie, aż pojawi się nowy nierozważny Księżyc lub potężne Słońce.