Nastepnego dnia czeka nas najbardziej spektakularny odcinek zalej trasy, a tymczasem rano pogoda jest fatalna: olowiane chmury i deszcz. Wyruszamy w strone Oceanu Lodowatego. W Geelong jest nadal bardzo pochmurnie i matowo, ale chociaz przestalo lac. Teraz trasa biegnie wzdluz oceanu. Widoki sa wspaniale i co najwazniejsze, pogoda zaczyna sie poprawiac. Przez chmury zaczyna przeswitywac slonce. Hurra!! Jadac Great Ocean Road, ktora uchodzi za najbardziej widokowa droge w Australii, powoli zblizamy sie do 12 Apostolow - skal ostancow, sterczacych z oceanu.
Droga do Adelajdy wiedzie przez zielone pola, po ktorych skacza stada kangurow. Wzdluz drogi jest wiele znakow ostrzegajacych przed zderzeniem sie z tymi skocznymi zwierzetami, jak i przed przebiegajacymi przez droge misiami koala. Tych drugich jednak nigdy nie widzimy, ale moze to i lepiej... Gdy dojezdzamy do slynnych Apostalow i innych ostancow skalnych, pogoda jest juz w miare ustabilizowana - nie pada i przeblyskuje niesmialo slonce, ale wieje mocny i lodowaty wiatr. Jedna z ciekawostek jest tzw. London Bridge. Wczesniej, tak jak go pamieta historia, mial zawsze 2 przesla, lecz w latach 90-tych jedno z przesel sie zawalilo odcinajac droge odwrotu japonskiej wycieczce. Na szczescie w momencie katastrofy nikogo nie bylo na feralnym przesle, lecz Japonczycy spedzili wiele godzin grozy wzywajac pomoc, nim sie ktos zorientowal co sie stalo i przybyla pomoc sciagajac niefortunnych turystow z pulapki. Konsekwencja tego zdarzenia jest zakaz schodzenia ze skalnego brzegu na plaze, gdyz skalne sciany nadal groza oberwaniem sie.
Do Adelajdy docieramy trzeciego dnia. Miasto jest czyste, zadbane i nowoczesne, lecz brak mu uroku i atmosfery Melbourne. Niemniej wokol miasta jest szereg atrakcji, z ktorych wybieramy dwie: Barossa Valley i Wyspe Kangurow, ktora mimo skromnych rozmiarow, jest jednak trzecią co do wielkosci wyspą należącą do Australii. Pierwsza jest miejscem najbardziej znanych winnic na calym kontynecie, a Barossa Valley jest eksportowa wizytowka australijskich win na swiecie. Wsrod roznych degustowanych win probujemy australijskeigo eksperymentu -- szampan z winogron merlot. Jedyny w swoim rodzaju. Na tyle nam smakowal, ze nie tylko, ze kupilismy kilka butelek na miejscu, to jeszcze przywiezlismy kilka do domu, a nastepnie odkrylismy, ze mozna go rowniez kupic w duzym sklepie monopolowym niedaleko nas. Ale jak to zwykle z takimi nowosciami bywa, po krotkim okresie zachwytu wrocilismy do bardziej tradycyjnych szampanow :-)
Druga atrakcja, Kangaroo Island lezy okolo 50 km na poludnie od wybrzeza Australii i aby sie tam dostac trzeba pokonac ciesnine, ktora slynie ze sztormow, o czym mielismy sie przekonac w drodze powrotnej. Sama wyspa nieco myli swoja nazwa, bo zamiast kangurow widzielismy tam jedynie misie koala drzemiace zawieszone na eukaliptusach, zreszta jak sie pozniej mialo okazac, byly to nasze jedyne koala w czasie calej podrozy. Oprocz koala napotkalismy rowniez na spora ilosc fok na poludniowym wybrzezu wyspy. Trzecia atrakcja wyspy jest formacja niezwyklych skal zwanych Remarkable Rocks, ktore jak sama nazwa, zreszta wskazuje, rzeczywiscie sa "remarkable".
Czas wracac. Wsiadamy na prom i dochodza nas sluchy, ze w ciesninie szaleje sztorm. Ale jakos to do nas nie dociera... Dopiero, gdy prom opuszcza zatoke i wyplywamy na pelne morze, zrozumielismy co to znaczy sztorm na Oceanie Lodowatym. Nasz prom jest sporych rozmiarow, lecz wobec zywiolu jest tylko lupina. Czujemy jak co dwadziescia pare sekund dziub statku unosi sie pare metrow nad wode i z impetem rabie w morze. po kilkunastu minutach w powietrzu wewnatrz czuc coraz mocniejszy zapach wymiocin... Takiej mordegi jeszcze nigdy nie przezylem, wiec z wielka ulga witamy chwile wejscia do portu.
