Marudzę, wiem, ale Stambuł nie do końca jest miastem do zwiedzania "po mojemu", czyli całodziennego, bezcelowego szlifowania bruków. Jest wprost stworzony dla tzw. turysty zorganizowanego. Ogromne zabytki bez najmniejszych problemów można zwiedzać w czterdziestoosobowych grupach z przewodnikiem. W każdym z nich zmieści się kilkadziesiąt, jeśli nie kilkaset takich wycieczek jednocześnie... "Na prawo widzimy dywan... na lewo mozaikę... nad Państwem sklepienie z XII wieku... Pięć minut na zdjęcia i wracamy do autokaru!". A autobusów na parkingu przed Hagia Sofia, skąd w ciągu zaledwie kilku minut można dojść do właściwie wszystkich ważniejszych zabytków miasta, stały dziesiątki. Ładne, czyste, nowe, z klimą i przyciemnianymi szybami... Po co właściwie ci ludzie wychodzą z biur? Nie taniej włączyć jakiś filmik na kompie i udawać, że jest się na wczasach?
Zawsze jednak, choć to oczywisty banał, są jakieś wyjątki potwierdzające regułę. W przypadku Stambułu wyjątkami są, mówiąc ogólnie i zupełnie nieprecyzyjnie, widoki... lub panoramy jak kto woli.
Miasto jest ogromne – co każdy wie. Leży na dwóch kontynentach, które rozdziela Cieśnina Bosforska – i z tego jest znane. Wdzierają się weń różne morza i zatoczki, dzięki czemu niemal zawsze widać coś "na drugim brzegu". I jeszcze jedna, dość niewygodna dla niezmotoryzowanego turysty sprawa – miasto leży na setkach gór, górek, pagórków, wzgórz, wzgórków, wzniesień, itp.
Wszystko to razem sprawia, że co kilka kroków napotyka się na całkiem miły dla oka widoczek... A to jakieś minarety majaczące w oddali na tle miasta. A to Most Bosforski. To znów jakiś kontenerowiec wolno przetaczający się przez... środek miasta. I tak w nieskończoność. Możliwości "widokowe" miasta są niemal nieograniczone.
Są jednak miejsca pod względem "oferty widoków" szczególne. Jedno z nich nie oferuje w zasadzie nic poza widokami... I to właśnie miejsce polecam absolutnie wszystkim, którzy kiedyś zajrzą do Stambułu. To miejsce, to Wieża Galata...
Już samo dojście do wieży jest emocjonujące. Do stojącej od setek lat w jednym z najwyższych punktów miasta dość masywnej budowli, prowadzi kilka kilometrów schodów i stromych uliczek. Zakwasy na drugi dzień gwarantowane! Ale kiedy już pokona się te wszystkie stopnie, stromizny i przeszkody, nagroda jest hojna...
Powrót z Wieży Galata jest na szczęście zdecydowanie przyjemniejszy i, co istotne, też nie jest wolny od "widoków".
Drugim "miejscem widokowym" Stambułu jest Pałac Topkapi. Sam ogromny pałac, choć wychwalany przez wszelkie przewodniki i publikacje, na mnie wywarł wrażenie raczej mizerne. Kolejne muzeum przepełnione zarówno eksponatami, jak i zwiedzającymi, w tym szczególnie uciążliwymi wycieczkami szkolnymi. Na szczęście częścią z nich opiekowały się przesympatyczne Panie Nauczycielki...
Tak... Ale oprócz ślicznych ciał pedagogicznych, Topkapi oferuje również świetny widok na Bosfor i azjatycką stronę miasta. Ukradkowo natomiast, można popatrzeć na Most i Wieżę Galata...
Trzecim miejscem oferującym całkiem interesujące widoki jest... statek wycieczkowy pływający po Bosforze - od Mostu Galata po Most Fatiha – pierwszy most wybudowany między Azją i Europą. Dodam, jeden z kilkudziesięciu statków nieustannie pokonujących tę trasę.
W ogóle na Bosforze, Morzu Marmara, Zatoce Złotego Rogu i wszystkich wodach oblewających Stambuł, ruch statków, stateczków i wszelkich możliwych zjawisk pływających jest wprost niewyobrażalny!
Info:
Statki wycieczkowe odpływają z przystani przed lub za Mostem Galata. Wycieczka kosztuje coś około 30 lir (tyle ile porządny obiad) i trwa mniej więcej dwie godziny.
Bez względu na pogodę na lądzie, proponuje zabrać na pokład jakieś cieplejsze ciuchy – ja miałem na sobie długie spodnie, grubą bluzę z kapturem, arafatkę i czapkę, ale po jakimś czasie i tego było mało. Musiałem schować się przed lodowatym wiatrem za mostkiem.
