Podróż Rumuńskie impresje - Przez błota i góry…

Prognozy na ten dzień przewidywały deszcz od godziny 10. By przed nim zdążyć zjawiamy się w Paclele Mici wcześnie rano. Jesteśmy sami. Jest cicho i możemy usłyszeć jak bulgoczą wulkany. Na aktywnych kraterach tworzą się duże błotne bańki. Krajobraz jest księżycowy. Ten fenomen na skalę światową jest dopiero odkrywany przez turystów. Póki co pomija go większość przewodników ale widziałem już ofertę tego miejsca w wycieczce objazdowej. Teraz można chodzić gdzie się chce, choć rozsądek podpowiada ostrożność. Błoto jest toksyczne. Pewnie z czasem zostaną wyznaczone trasy albo wulkany zostaną zadeptane. Warto się śpieszyć. Drugim stanowiskiem z wulkanami błotnymi jest Paclele Mari. Większość zwiedzających wulkany uważa, że małe jest piękne (tutaj raczej piękniejsze) bo po rumuńsku mici znaczy małe a mari –wielkie. Niemniej i tu doznania są nieziemskie. Na ziemię sprowadza nas deszcz. Niestety zaczęło padać wcześniej niż prognozowano…

Dojeżdżamy do Braszowa. Na szczęście nie pada. Pozwala nam to nacieszyć oczy widokami na miasto z cytadeli, wzgórza Tâmpa i murów obronnych położonych na przeciwległym wzgórzu. Jeżeli ktoś kiedyś stworzyłby ranking miast ze względu na ilość atrakcyjnych punktów widokowych to Braszów na pewno byłby w ścisłej światowej czołówce. Położenie Braszowa w wąskiej i głębokiej dolinie ma dodatkowo tę zaletę, że zmieściło się tu jedynie stare miasto. Wszystko co współczesne znajduje się gdzieś z tyłu i nie kłuje w oczy gdy patrzy się z któregokolwiek z wymienionych punktów. Nad starym Braszowem dominuje Czarny Kościół największa budowla sakralna pomiędzy Wiedniem a Stambułem. Przeciwieństwem tego kolosa jest str. Sforii uważana za najwęższą uliczkę w Europie. Osobliwości w Braszowie jest więcej chociażby cerkiew znajdująca się na rynku a w zasadzie cofnięta w głąb podwórza co sprytnie maskuje „fałszywa” fasada.