Żal wyjeżdżać z Braszowa, tym bardziej że nawet jedząc śniadanie mamy piękny widok z restauracji hotelowej na Czarny Kościół, cytadelę i morze czerwonych dachów saskiej starówki. Mimo tych pokus nie dajemy się wyciągnąć na jeszcze jeden spacer po pięknym Braszowie bo dzień mamy bardzo napięty… Zaczynamy od zamku chłopskiego w miejscowości Râșnov. Nieopodal jest Bran i zamek promowany jako siedziba Drakuli. Jest to daleko idące nadużycie ponieważ pierwowzór Drakuli czyli Wład Palownik najprawdopodobniej nigdy w nim nie był… Zamek jest spektakularnie położony i tajemniczo wygląda ale panująca wokół ‘drakuliada’ przybrała takie rozmiary, że miejsce to raczej odstrasza. Mimo dość wczesnej pory kolejka do kasy (jeszcze zamkniętej) wygląda na kilkugodzinne czekanie więc z ulgą opuszczamy to gniazdo kiczu. A nam spieszy się tego dnia bardzo gdyż chcemy jak najwcześniej wjechać na Szosę Transfogaraską. Wcześniej oglądamy jeszcze ‘pokręconą’ cerkiew w Curtea de Argeș. Łączy ona wszystko to, co najlepsze w architekturze Wschodu i Zachodu. Zachwyca niezliczona ilość ornamentów. Budowniczego świątyni i jego tragiczną historię opiewa „Ballada o mistrzu Manole”.
Wjeżdżamy na drogę 7C czyli legendarną Szosę Transfogaraską. By dotrzeć do jej najbardziej spektakularnego odcinka musimy pokonać kilkadziesiąt kilometrów serpentyn. Mijamy Cetatea Poienari czyli ruiny właściwego zamku Drakuli gdzie rezydował okrutny Wład Palownik, potem gigantyczną zaporę. Im wyżej się pniemy tym pogoda robi się gorsza. Zaczyna lać, do tego mgła aż wreszcie wjeżdżamy w chmury. Liczymy na to, że po drugiej stronie masywu będzie lepiej. Przejeżdżamy przez tunel i… jest jeszcze gorzej. Nie widać nawet najbliższego zakrętu a co dopiero spektakularnych ‘agrafek’ tej jednej z najbardziej emocjonujących tras w Europie. Decydujemy się poczekać godzinę licząc na to, że stanie się cud i słynna szosa pokaże swoje wdzięki. Gdy minęła godzina, postanawiamy jeszcze sobie zrobić sesję ze stadem owiec pasących się nieopodal. I gdy już zrezygnowani mamy ruszyć dalej wdajemy się w krótką rozmowę z rodakami, którzy skarżą się że kolejny dzień tu wjeżdżają i nie jest im dane zobaczyć czegokolwiek. Chyba chcą nas pocieszyć bo mówią, że wczoraj wyglądało to jeszcze gorzej. Trudno mi uwierzyć, że może być gorzej… Niemniej mamy wrażenie, że się przejaśnia. Cuda się zdarzają. Po pięciu minutach widać już całą dolinę i serpentyny najsłynniejszej rumuńskiej drogi. Ceaușescu miał wiele szalonych pomysłów. Ten jest na pewno najbardziej spektakularny szkoda tylko, że okupiony życiem kilkudziesięciu ofiar, które zginęły przy budowie tej drogi. Wszyscy, którzy tego dnia czekali by zobaczyć ten widok rzucili się do aparatów bo obawiają się że szczęście może nie trwać długo. I mają rację bo po około pół godzinie kurtyna chmur i deszczu opada i przedstawienie się kończy…
Wieczorem dojeżdżamy do Sibiu. Nocleg mamy w samym sercu klimatycznego Dolnego Miasta, tuż obok Mostu Kłamców. Spacerujemy po wspaniałej starówce do późnej nocy. Kameralne zwykle place Mare i Mica zastawione były samochodami rajdowymi. Ku naszemu zaskoczeniu okazało się że znajduje się tu meta rajdu samochodowego a płyta rynku służy za park serwisowy?!!! Widać współcześnie rządzący Rumunią absurdalnością swoich pomysłów niewiele ustępują dawnemu „Słońcu Karpat”… Do tego okazuje się, że następnego dnia etap odbędzie się na Szosie Transfogaraskiej i będzie ona zamknięta. Uff mieliśmy dzisiaj sporo szczęścia.
