W Komańczy żegnamy się z Bieszczadami, gdyż dalsza nasza droga będzie wiodła już przez tereny Beskidu Niskiego i Pogórza. Oglądamy tu trzy świątynie - kościół katolicki, cerkiew greckokatolicką i cerkiew prawosławną. Niestety, tylko z zewnątrz, gdyż wszystkie obiekty są zamknięte i wnętrza są niedostępne.
Tereny, na których leży Komańcza jeszcze przed Chrztem Polski należały do państwa Mieszka I (922/945-992). Zostały one zajęte przez Wielkiego Księcia Kijowskiego Włodzimierza I Wielkiego (?-1015). Potem, za czasów Bolesława I Chrobrego (967-1025) na krótko wróciły do Polski. Od X do XIV wieku ziemie te stanowiły przedmiot sporu. Za sprawą króla Gejzy II (ok. 1130-1161/1162) włączyli się do niego również Węgrzy. Według niektórych źródeł w 1150 roku zajęli ten obszar Połowcy, zwani też Kumanami lub Komanami. Zakładane na tych obszarach osady często były niszczone przez Tatarów i napady zbójeckie. W roku 1349 Kazimierz III Wielki (1310-1370) przyłączył Ruś Czerwoną do Polski.
W roku 1512 hetman wielki koronny Mikołaj Kamieniecki (1460-1515) założył wieś Komańczę (osadę Komanów) na prawie wołoskim. Po napaści w 1657 roku wojsk Jerzego II Rakoczego (1821-1660) duża część wsi została zniszczona. W XVIII wieku Kumanieccy z Kulczyc, wznieśli tu dwór, początkowo drewniany, później - murowany, który przetrwał do czasów walk z UPA, gdy został przez nią spalony w 1946 roku. W 1849 roku, w czasie Wiosny Ludów rozegrała się tu zwycięska bitwa partyzantów polskich z wojskami austriackimi.
W czasie I wojny światowej, w okresie od listopada 1914 roku do maja 1915 roku, toczyły się tu ciężkie walki pomiędzy wojskami rosyjskimi i austro-węgierskimi. Komańcza kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk. Spowodowało to spore zniszczenia i straty ludnościowe, a tereny te nazwano „doliną śmierci”. W pierwszych dniach listopada 1918 roku ukraińska ludność z Komańczy oraz okolicznych miejscowości opanowała linie kolejowe i ogłosiła powstanie tzw. Republiki Komańczańskiej, na czele której stanął Andrij Kyr i która zgłosiła akces do proklamowanej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. W końcu stycznia 1919 roku Komańczę zajęły oddziały polskie.
We wrześniu 1939 roku Batalion KOP "Komańcza" toczył tu walki obronne. 12 września do wsi wkroczyły jednostki Wehrmachtu, radośnie witane przez ukraińską ludność. W czasie okupacji ofiarą Niemców padła niemal cała ludność żydowska wywieziona do obozu zagłady w Zasławiu. Przez pierwsze lata powojenne w rejonie Komańczy aktywnie działały jednostki UPA, które dokonały wielu zniszczeń i mordów.
Na uboczu wsi znajduje się klasztor nazaretanek, który był miejscem internowania kardynała Stefana Wyszyńskiego (1901-1981) od 27 października 1955 roku do 26 października 1956 roku.
