Hoszów to niewielka miejscowość na trasie Czarna-Ustrzyki Dolne. Znajdująca się tu dawna greckokatolicka cerkiew p.w. św. Mikołaja jest jednym z ciekawszych i najładniej położonych tego typu obiektów na terenie Bieszczadów. Jest ona ulokowana jest na wzgórzu, 100 m od szosy po jej wschodniej stronie. Teren otoczony jest starodzewiem. W pobliże świątyni wchodzimy po długich, murowanych schodach, obok których znajduje się tablica informacyjna Szlaku Archiektury Drewnianej oraz krzyż misyjny i dwa dawne krzyże. Obecnie cerkiew pełni funkcje liturgiczne, jako kościół filialny p.w. bł. Bronisławy, należący do parafii p.w. Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych.
Położenie cerkwi jest naprawdę bardzo malownicze. Niestety, w czasie naszego pobytu w Hoszowie świątynia była zamknięta i nie udało nam się zobaczyć wnętrza.
Pierwsza wzmianka o Hoszowie pochodzi z 1420 roku. Miejscowość założył Iwan Wołoszyn w oparciu o prawo wołoskie. Początkowo wieś obejmowała całą zlewnię potoku Pastewnik powyżej Jasienia. Stopniowo wydzieliły się z Hoszowa odrębne miejscowości: Rabe, Hoszowczyk, Moczary, Jałowe, Zamłynie i Zadwórze. Do czasów konfederacji barskiej istniał tu zamek obronny. Wieś była własnością rodzin Hoszowskich, Tarłów, a później Lubomirskich, Dydyńskich, Mniszchów, Tomatisów, Ziętarskich. W XX wieku należała do Honigów. Położenie miejscowości spowodowało, że wielokrotnie była terenem walk: z Tatarami, w czasie konfederacji barskiej, w czasie I Wojny Światowej i w 1918 roku podczas wojny polsko - ukraińskiej. W 1951 roku mieszkańców wsi wysiedlono w okolice Odessy i Sambora. Po powrocie Hoszowa w granice Polski w 1951 roku miejscowość ponownie zasiedlono przesiedleńcami z okolic Krystynopola.
