Sochaczew to jedno z najstarszych miast na Mazowszu. Jest usytuowany w zachodniej części województwa, na europejskich szlakach komunikacyjnych. Przez miasto przebiega międzynarodowa trasa Berlin - Moskwa, którą można pokonać zarówno samochodem jak i pociągiem. Miasto leży w niedalekiej odległości od malowniczych terenów Puszczy Kampinoskiej, Puszczy Bolimowskiej i leśnych terenów Gminy Młodzieszyn. Dodatkowo, miejscowość rozciąga się z południa na północ wzdłuż prawego brzegu rzeki Bzury, do której uchodzą rzeki Utrata i Pisia. Wszystkie te czynniki kuszą niezwykłym bogactwem flory i fauny, co z kolei stwarza dogodne warunki do odpoczynku, turystyki pieszej i rowerowej.
Najstarsze ślady osadnictwa w Sochaczewie znane są z terenów dzisiejszych dzielnic miasta - Boryszewa i Karwowa, gdzie w trakcie badań archeologicznych znaleziono materiał ceramiczny, narzędzia krzemienne i toporek kamienny, datowane na okres mezolitu i neolitu. O osadnictwie z wczesnego średniowiecza świadczą wykopaliska z „Poświętnego”, gdzie odkryto relikty zabudowy kościelnej i cmentarzysko szkieletowe. Badania archeologiczne Wzgórza Zamkowego wykazały, że drewniano-ziemny gród obronny został wzniesiony na początku XIII stulecia. Warownia, mimo niewielkich rozmiarów, stanowiła mocny punkt oporu w czasie wojen. W połowie XIV wieku, na miejscu grodu, wzniesiony został zamek w stylu gotyckim. Pierwsza pewna notka o Sochaczewie, jako siedzibie kasztelanii pochodzi z 1221 roku. W tym czasie na terenie Sochaczewa istniała osada targowa. W 1324 roku Sochaczew uzyskał prawa miejskie. Konsekwencją lokacji było przesunięcie centrum życia gospodarczego oraz nowa, logicznie zaplanowana organizacja przestrzenna, polegająca na ujednoliceniu zabudowy, wytyczeniu rynku i regularnej siatki ulic. W 1377 roku książę Siemowit III zorganizował w Sochaczewie zjazd książąt i wielmożów mazowieckich, na którym spisano wspólne prawo dla całego Mazowsza. Zmiany prawne zwane również „statutami mazowieckimi” były bez wątpienia jednym z najdonioślejszych wydarzeń w średniowiecznym Sochaczewie. W roku 1476 ziemia sochaczewska, za sprawą króla Kazimierza Jagiellończyka, została wcielona do Królestwa Polskiego. Miasto aż do roku 1590 przeżywało swój „złoty okres”. Wówczas mieszkańcy otrzymali prawo obchodzenia dorocznego jarmarku, który w późniejszych latach odbywał się cztery razy do roku, zaś kupcy otrzymali przywilej handlu z Gdańskiem, Lublinem oraz Rusią. Niestety, drewnianą zabudowę miasta cyklicznie trawiły pożary. Również zawieruchy wojenne, takie jak potop szwedzki, nie omijały Sochaczewa, obracając go w ruinę. Ponowne oznaki ożywienia gospodarczego na ziemiach sochaczewskich przypadły na lata 1748-1784.
II połowa XVIII wieku to początek schyłku polskiej państwowości. W wyniku zaborów, granica Królestwa Pruskiego po roku 1793 w dużej mierze opierała się na Bzurze. Mimo tego, dogodne położenie miasta rokowało pomyślny rozwój. To położenie wywołało zainteresowanie miastem władz Królestwa Polskiego. Aż do Powstania Listopadowego, znaczne nakłady finansowe szły na jego rozbudowę. W 1824 roku wytyczono nowy ciąg uliczny, zbudowano nową groblę i most na Bzurze. W 1903 roku miasto połączono z linią kolejową Warszawa - Łódź - Kalisz. W roku 1913 została otwarta fabryka sztucznego jedwabiu w Boryszewie. Zacięte walki, które od grudnia 1914 do lipca 1915 roku toczyły się nad Bzurą i Rawką, obróciły ponownie w gruzy Sochaczew i najbliższe okolice. Obok Kalisza, było to najbardziej zrujnowane miasto Królestwa Polskiego.
W okresie międzywojennym następował rozkwit miasta pod względem przemysłu i budowy wielu obiektów użyteczności publicznej. W 1939 roku Sochaczew liczył już 13.500 mieszkańców. Początek II wojny światowej to dla miasta czas okupacji niemieckiej i wynikających z niej zniszczeń. W dniach 13-16 września 1939 roku toczyły się zacięte walki o Sochaczew, będące fragmentem Bitwy nad Bzurą. Już od pierwszych dni okupacji, hitlerowcy rozpoczęli terror wobec ludności Sochaczewa. Wymordowali większość ludności żydowskiej, która stanowiła prawie 1/4 mieszkańców. W samym mieście dokonano wielu zamachów i aktów sabotażu, skierowanych przeciwko okupantom. 17 stycznia 1945 roku Sochaczew został zajęty przez jednostki Armii Czerwonej, które rozbiły znajdujące się tu oddziały niemieckie.
W okresie powojennym nastąpiła kolejna, w burzliwej historii miasta, odbudowa. Wiele osób znalazło zatrudnienie w Fabryce Sztucznego Jedwabiu w Chodakowie oraz w Fabryce w Boryszewie, która zajmowała się m.in. produkcją spirytusu i cementu dentystycznego. W 1999 roku po reformie administracyjnej miasto odzyskało, utraconą w 1975 roku, funkcję siedziby powiatu. Obecnie ponad 37-tysięczne miasto rozwój gospodarczy opiera na małych i średnich przedsiębiorstwach usługowych i produkcyjnych, które działają głównie w branżach przemysłu chemicznego, produkcji materiałów budowlanych, transportu, produkcji odzieżowej, przetwórstwa rolno-spożywczego. W Sochaczewie i jego okolicach działają również znaczące firmy, liczące się na krajowym i światowym rynku, takie jak Mars Polska, Boryszew S.A., Bakoma S.A., Prologis, Uponor, DHL.
Podczas naszego pobytu w Sochaczewie zwiedziliśmy ciekawe Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą, parafialny kościół p.w. św. Wawrzyńca i MB Różańcowej, pobliski park i wzgórze zamkowe oraz cmentarze - katolicki i żydowski (zdjęcia z tego ostatniego zamieściłem w mojej podróży "Żydowskie cmentarze").
