-
-
- Ruiny zamku książąt mazowieckich wzniesionego około XIV wieku, zniszczonego przez Szwedów w 1655 roku, odrestaurowanego w latach 1789-1790 i ostatecznie zburzonego przez Prusaków w 1794 roku. Na zamku mieszkała w czasie pokoju niezbyt liczna załoga, która oprócz starosty i podstarościego, składała się z burgrabiego i okresowo tu przebywającego wojskiego. Oprócz nich do załogi należeli: klucznik, odźwierny, dwóch nocnych stróżów i woziwoda. Ten ostatni dostarczał wodę do dużego zbiornika zamkowego, gdyż obiekt był pozbawiony studni. Przy dłuższym oblężeniu zmuszało to jego załogę do kapitulacji. Uzbrojenie zamku było następujące: jedno działo duże, zwane fogler, 9 armat spiżowych i żelaznych, 60 kul żelaznych, 15 kamiennych i 170 strzał. Nad bramą wjazdową zawieszono 7 kopii i 2 lance, zwane sulicami. Lustratorzy dóbr królewskich często podkreślali krytyczny stan zamku. Do zniszczenia obiektu, oprócz niedbalstwa rezydujących w nim starostów, w poważnym stopniu przyczyniło się obsuwanie zboczy wzgórza.
-
