Trześcianka jest sporą wsią, której historia sięga końca XV wieku. Istniał tu wówczas gród Trościanica, położony na szlaku z Litwy do Korony. Jego ślady istnieją do dziś w postaci wzgórka, nazywanego przez miejscowych Zamczyskiem. W pobliżu gródka, przed 1541 rokiem osiedlono chłopów królewskich starostwa bielskiego. Z tamtych czasów nie zachowały się jednak żadne materialne ślady. Miejscowość bardzo ucierpiała podczas potopu szwedzkiego w połowie XVII wieku. Godnym uwagi zabytkiem jest natomiast drewniana prawosławna cerkiew p.w. św. Michała Archanioła z lat 1864-1867 oraz przeniesiona tu z Białowieży, pochodząca również z XIX wieku, drewniana cerkiew cmentarna p.w. Ofiarowania NMP. Dzisiejsza Trześcianka jest typową dla Podlasia, gęsto zabudowaną szeregówką. W zabudowie wsi przeważają drewniane domy, ustawione szczytami do drogi. Mają one wszystkie podobne gabaryty i zbliżone zdobnictwo. Wynika to stąd, że prawie wszystkie z nich powstały dopiero po I wojnie światowej i zbudowane zostały na niewielkich działkach, wymuszających niejako podobną wielkość domów. W jednej linii za domami znajdują się także budynki gospodarcze. Zabudowania są więc podobne, ale... diabeł tkwi w szczegółach. I te właśnie stanowią o różnorodności mimo homogenicznego charakteru architektury wsi. Różne są bowiem kolory, kształty okiennic, detale zdobień, węgły, korony nadokienne itd. Pomimo podobieństwa, nie ma tu dwóch jednakowych domów. Zagrody są niezwykle zadbane, zdobią je ogródki pełne kwitnących kwiatów, w obejściach panuje porządek. Może właśnie dlatego ta wieś leżąca w podlaskiej "Krainie Otwartych Okiennic" jest przez wielu uważana za jedną z najładniejszych wsi w Polsce.
