Wieczorem dotarliśmy na Zamek Książ. Jest to trzeci co do wielkości zamek w Polsce (po zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu). Jedynie niewielka część zespołu pałacowego jest udostępniona dla zwiedzających.
Pierwsze dokumenty, mówiące o Zamku Książ pochodzą z końca XIII wieku. Wówczas to, w latach 1288-1292, książę świdnicko-jaworski Bolko I Surowy rozpoczął budowę jednego z wielu swoich zamków obronnych. Do 1392 roku Książ pozostawał w rękach Piastów świdnickich, następnie na mocy układu sukcesyjnego przeszedł we władanie korony czeskiej. W końcu XV stulecia, w roku 1497, król czeski i węgierski Władysław Jagiellończyk sprzedał Książ swemu kanclerzowi, Janowi von Schellenberg. Później, przez kilka lat pierwszej dekady XVI wieku zamek należał do Johanna von Haugwitz, który w roku 1509 przekazał go wraz z okolicznymi dobrami Konradowi I von Hochberg.
W rękach tego rodu Książ pozostawał aż do konfiskaty zamku przez władze hitlerowskie. W czasach wojny trzydziestoletniej (1618-1648) zamek uległ częściowej dewastacji. W latach 1705-1742 Konrad Ernest Maksymilian von Hochberg dokonał jego przebudowy. Powstało wówczas reprezentacyjne, barokowe skrzydło, dziedziniec honorowy oraz zabudowania przedzamcza (oficyny, łaźnia i budynek bramny - miejsce dla straży zamkowej i biblioteki). Wybudowany został także Pawilon Letni na Topolowym Wzgórzu, który w II połowie XIX wieku stał się rodzinnym mauzoleum von Hochbergów. W tym samym czasie, w 1848 roku uzyskali oni tytuł książęcy. W 1891 roku Jan Henryk XV Hochberg von Pless poślubił w Londynie Marię Teresę Oliwię Cornwallis West - Księżnę Daisy, jedną z najbardziej malowniczych postaci w dziejach zamku, a w latach 1907-1938 przeprowadził on ostatnią, największą rozbudowę posiadłości. W latach 1908-1923 powstały dwa neorenesansowe skrzydła - zachodnie i północne. Wieża osiągnęła wysokość 47 m i została nakryta kopulastym hełmem z latarnią. Swój obecny kształt uzyskały tarasy zamkowe. Projektantem tej rozbudowy był najpewniej wiedeński architekt Humbert Walcher von Moltchein.
Ponieważ synowie Daisy i Jana Henryka walczyli przeciw Hitlerowi: Jan Henryk XVII w armii brytyjskiej, a Aleksander w wojsku polskim, władze III Rzeszy dokonały w 1941 roku konfiskaty zamku, noszącego wówczas nazwę Fürstenstein. Lata II wojny światowej to ponure dzieje rezydencji, która została zaadaptowana przez nazistów na jedną z siedzib sztabu Adolfa Hitlera. Rozpoczęto wywózkę dóbr zamkowych, a pod zamkiem, w skale na której stoi rozpoczęto drążenie tuneli, które według niektórych teorii miały połączyć zamek z podziemnymi halami w Górach Sowich. Historycy jednak do dziś nie są zgodni, co do ich przeznaczenia.
Po wojnie zamek doszczętnie zdewastowały i rozkradły wojska radzieckie, kwaterujące w nim do sierpnia 1946 roku. Prace konserwatorskie rozpoczęto w 1956 roku i trwały one ponad 30 lat. Renowacja przywróciła wiele starych walorów zamkowych i dzisiaj mieści się tutaj luksusowy hotel oraz Towarzystwo Miłośników Zamku Książ - Fürstenstein.
Zwiedzając teren zamkowy nie sposób się nudzić. Turyści mają możliwość obejrzenia imponujących komnat, z których najpiękniejsze to Sala Maksymiliana, Salon Chiński, Salon Włoski, Salon Zielony i Hall Myśliwski.
Na terenie wokół zamku znajdują się piękne ogrody, restauracja i stadnina koni. W zamku prezentowane są wystawy ceramiki artystycznej i porcelany użytkowej, pochodzącej z pobliskich fabryk. Organizowane są również wystawy kwiatów i krzewów oraz pokazy walk i zwyczajów średniowiecznych. Firma hotelarska dzierżawiąca część pomieszczeń organizuje najwspanialsze noce sylwestrowe w Polsce. Niestety, impreza bije również rekordy cenowe.
O dziwo, nam udało się przenocować w jednym z hoteli zamkowych (Hotel "Książ") za jedyne 150 PLN (pokój 2-osobowy ze śniadaniem i strzeżonym parkingiem). Dzięki temu mieliśmy okazję pospacerować po terenie zamkowym także po zmroku, gdy nie ma już tu tłumu turystów.
