Kościół św. Jacka zbudowany w latach 1603-39 w stylu barokowym jest częścią dużego starego zespołu klasztornego oo. dominikanów. Na początku była to drewniana kaplica dzwonem i domem. Prezbiterium kościoła zostało wybudowane w stylu gotyckim, natomiast wszystkie nawy i fasada otrzymały już formę barokową. Wtedy też powstały m.in.: kaplice Matki Bożej Śnieżnej i św. Krzyża oraz charakterystyczne stalle w obrębie prezbiterium.
W 1944 r. w czasie powstania warszawskiego w kościele działał duży szpital powstańczy i był celem obstrzału przez wojska niemieckie.. W wyniku długotrwałych bombardowań zginęło w nim ponad 1000 osób, a sam kościół przestał praktycznie istnieć. Ze zniszczeń ocalały jedynie pojedyncze fragmenty jego niektórych ścian wraz z niewielką częścią kaplicy Kotowskich. Prace związane z jego odbudową trwały nieprzerwanie w latach 1947-1959.
