Po zwiedzeniu Węgrowa ruszyliśmy w kierunku Drohiczyna. Po drodze, naszą uwagę przyciągnął efektowny, biały barokowo-klasycystyczny kościól z pierwszej połowy XVIII wieku w miejscowości Skrzeszew, położonej mniej więcej w połowie drogi między Sokołowem Podlaskim i Siemiatyczami. Zatrzymaliśmy się więc na chwilę.
Świątynia, mająca za patrona św. Stanisława Biskupa i Męczennika jest siedzibą parafii istniejącej tu już od 1446 roku. Nieco wcześniej, bo w 1428 roku, wieś Skrzeszew została nadana biskupom łuckim przez Wielkiego Księcia Witolda. Należała ona do nich do końca XVIII wieku. Warto nadmienić, że w roku 1724 ordynariusz łucki biskup Stefan Bogusław Rupniewski otrzymał od króla Augusta II Mocnego przywilej lokacji Skrzeszewa, jako miasta. Miejscowość jednak nie rozwinęła się, jako miasto. Budowa obecnego kościoła rozpoczęła się w roku 1705 z fundacji stolnika nurskiego S. Godlewskiego. Budowę ukończył stolnik drohicki B. Ciecierski w roku 1733, a konsekracji świątyni dokonał biskup sufragan chełmski. W roku 1808 dobra skrzeszewskie nabyła rodzina Obnińskich. Nowi właściciele odnowili kościół po zniszczeniach, spowodowanych przez wojny napoleońskie. W tym okresie kościół skrzeszewski był jednym ze znanych sanktuariów maryjnych na Podlasiu. Kolejnego remontu i doposażenia wnętrza kościoła dokonali nowi właściciele Skrzeszewa, którymi od 1845 roku byli Ochenkowscy. W dużej mierze im należy zawdzięczać bogaty wystrój świątyni, który mogliśmy obejrzeć jedynie przez kratę w drzwiach wejściowych, bowiem kościół był , niestety, zamknięty.
