Ocenione komentarze użytkownika lmichorowski, strona 1065

Przejdź do głównej strony użytkownika lmichorowski

  1. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 22:31)
    Zacząłem wędrówkę Waszym szlakiem. Póki co, zdążyłem zapoznać się jedynie z Jerozolimą, ale będę wracał przez kolejne dni. Zapowiada się ciekawa i piękna podróż. Sam w Izraelu byłem tylko raz w 1992 roku, a więc dość dawno więc Wasze zdjęcia i relacja pozwalają odświeżyć wspomnienia. Pozdrawiam.
  2. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 22:23)
    Pięciometrowa menora z litego brązu, dłuta B. Elkana. Widoczne na jej ramionach płaskorzeźby przedstawiają losy narodu żydowskiego.
    Menora jest oficjalnym godłem Izraela - złoty świecznik z gałązkami oliwnymi po bokach i napisem "ישראל" (pol. Izrael). Godło ma odniesienie do wersetu proroka Zachariasza (rozdział 4:2,3): "...Widzę świecznik, cały ze złota, a u jego szczytu zbiornik, podtrzymujący siedem lamp, a każda lampa ma siedem palników. I dwie oliwki stoją, jedna z prawej, a druga z lewej strony zbiornika." Od przeszło 3 tys. lat menora stanowi symbol narodu żydowskiego. Modelem emblematu była menora z reliefu na Łuku Triumfalnym Tytusa w Rzymie.
  3. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 22:19)
    Flaga Izraela jest odwzorowaniem flagi syjonistycznej, która po raz pierwszy pojawiła się na I Kongresie Syjonistycznym w Bazylei w 1897 roku. Jej projektodawcą był David Wolfsohn (jeden z przywódców syjonistycznych, od 1905 roku przewodniczący Światowej Organizacji Syjonistycznej), który w przeddzień otwarcia kongresu w Bazylei, analizując stan przygotowań, dostrzegł, że kongres nie posiada flagi. Sztandar, który polecił wykonać (z naszytą gwiazdą Dawida) był oczywistym symbolem narodowym dla wszystkich uczestników kongresu: niebiesko-biała flaga była rozwiniętym tałesem, jednym z dwóch podstawowych przedmiotów (obok tefilinu) używanych do codziennej modlitwy.


  4. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 21:05)
    Fajny klimacik!
  5. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 20:53)
    Inicjatorem budowy cerkwi był archimandryta Antoni (Kapustin), który pragnął w ten sposób uczcić pamięć carycy Marii Aleksandrowny Romanowej. Car Aleksander III wsparł budowę kwotą 100 tys. rubli. 13 października 1888 cerkiew została poświęcona w obecności wielkich książąt Sergiusza Aleksandrowicza i Pawła Aleksandrowicza oraz wielkiej księżnej Elżbiety Fiodorowny. Ceremonię przeprowadził patriarcha Jerozolimy Nikodem. Wielka księżna Elżbieta została pochowana w cerkwi w 1921 roku. Przy cerkwi działała żeńska wspólnota monastyczna Zmartwychwstania Pańskiego. Cerkiew pozostaje w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
  6. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 20:45)
    "... A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się doi nich i rzekł: - Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną: płaczcie raczej nad soba i nad waszymi dziećmi!" (Łk 23,27).
  7. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 20:22)
    Ponoć jest to najstarszy cmentarz żydowski w Jerozolimie.
  8. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 20:21)
    Widok z Góry Oliwnej (הר הזיתים) . Miejsce święte dla żydów, chrześcijan i muzułmanów. Na tej skale wg. Biblii Abraham miał złożyć w ofierze swego syna Izaaka a prorok Mahomet miał udać się w opisaną w Koranie "podróż nocną" tzw. "Al-isrā" (سورة الإسراء). Al-isrā miała się odbyć w 621 roku na cudownym wierzchowcu Al-Burāq (Jaśniejący) z Mekki do Najdalszego Meczetu znajdującego się w Jerozolimie (Al-Masğid al-Aqsà). W Jerozolimie Mahomet miał dostąpić wniebowstąpienia w towarzystwie archanioła Dżibrila (Gabriela) ze skały, na której dziś znajduje się jerozolimski meczet Qubbat as-Sahra. Czytałem gdzieś, że po zajęciu Wzgórza Świątynnego przez wojsko izraelskie w 1967 roku jakiś nawiedzony rabin chciał wysadzić w powietrze Kopułe Skały, na szczęście dowódca izraelskiego oddziału nie dopuścił do tego.
  9. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 20:03)
    Miejsce niejako symboliczne, bo hymn żydowskiego państwa określa cały Izrael jako ארץ ציון וירושלים czyli "kraj Syjomu i Jerozolimy".

    עוד לא אבדה תקוותנו, Od lo awda tikwatejnu
    התקווה בת שנות אלפים, Hatikwa bat sznot alpajim
    להיות עם חופשי בארצנו, Lihjot am chofszi bearcejnu
    ארץ ציון וירושלים. Erec cijon we Jeruszalajim

    W polskim przekładzie oznacza to:

    Nadzieja nasza nie zginie,
    Wszak dwa tysiące lat przetrwała,
    Być narodem wolnym w swojej krainie,
    W kraju Syjonu i Jerozolimy



  10. lmichorowski
    lmichorowski (19.04.2010 18:19)
    Dziękuję za świętokrzyskie plusy i pozdrawiam.