Trzeci dzień pobytu w Petersburgu spędziliśmy tak naprawdę poza miastem udając się kolejno do Peterhofu i Carskiego Sioła.
PETERHOF
Dzień trzeci pobytu w Petersburgu to jak wcześniej wspomniałem wyjazd pod miasto. Pierwszym celem jest Peterhof. Jest to ulubiona rezydencja Piotra I, która powstała na wzór Wersalu. Na powierzchni ponad tysiąca hektarów powstało około 30 budowli i pawilonów. Jednak najważniejsze są fontanny. Jest ich tu przeszło 100. Najważniejsza z nich – Wielka Kaskada – prowadzi wzrok od pałacu, aż do Zatoki Fińskiej. W czasach carskich Wielką Kaskadą podpływało się do pałacu i znajdującą się u jego podnóża grotę wykorzystywało jako pierwsze pomieszczenie organizowanych tu przyjęć. Spacerując po parku co rusz napotyka się na fontanny. Nie zawsze widoczne … Są tutaj bowiem również konstrukcje ukryte, tryskające wodą o określonej porze lub po spełnieniu jakiegoś warunku przez przechodzące osoby. Może to być nadepnięcie na odpowiedni kamień uruchamiający wystrzelenie wody w spacerującego, lub wrzucenie monety do buta postaci stojącej na postumencie i wyglądającej jak zwykły pomnik. Ciekawostką działania wszystkich fontann w parku jest źródło wody je zasilające. Woda pobierana jest ze Wzgórz Ropszyńskich oddalonych od Peterhofu o około 20 km. Cały system zasilania w wodę opiera się na jej naturalnej sile. Woda w żaden sposób nie jest przepompowywana. Spacer tym parkiem jest uroczy. Przechadzając się od fontanny do fontanny dochodzimy do Pałacu „Mon Plaisir”, który położony jest nad samym brzegiem morza i był ulubionym miejscem Piotra I w tym kompleksie. Jednak najważniejszym zabudowaniem górującym nad całym parkiem jest Wielki Pałac. Do najważniejszych pomieszczeń udostępnionych zwiedzającym zalicza się Salę Balową i Salę Tronową. Mnie najbardziej jednak przypadła do gustu Galeria Obrazów. W sali tej znajduje się 386 portretów kobiecego wdzięku i urody. Jednakże wprawne oko dostrzeże przekorność malarza, gdyż wśród portretów młodych, ładnych dziewcząt znajduje się kilka portretów starszych pań, a nawet kilka młodych panów. Po opuszczeniu zespołu pałacowo-parkowego warto na klika minut zatrzymać się i nawiedzić odległy o kilka kroków Sobór świętych Piotra i Pawła.
CARSKIE SIOŁO
Pierwotnie rezydencja ta należała do Katarzyny I, żony Piotra I. Jednakże to co możemy zobaczyć w tym miejscu dziś jest dziełem dwóch innych pań: carycy Elżbiety Piotrowny oraz Katarzyny Wielkiej. Wybudowanie rezydencji powierzono Bartolomeo Francesco Rastrellemu, którego skromne popiersie wita turystów przed przekroczeniem głównej bramy. Zewnętrzna fasada pałacu ma długość 300 metrów, a do ozłocenia zewnętrznych dekoracji zużyto około 100 kg kruszcu. Niestety dziś dekoracje te są brązowe i tylko dzięki wyobraźni można zobaczyć ten ówczesny przepych. O tym jak mogło to wyglądać zwiedzający przekonują się wchodząc do Wielkiej Sali Tronowej, której powierzchnia 846 metrów2 kapie złotem. Jednakże wszyscy zwiedzający wyczekują możliwości wejścia i zobaczenia perły tego pałacu – Bursztynowej Komnaty. Pomimo, że pomieszczenie to nazywane jest Ósmym Cudem Świata, na mnie robi mizerne wrażenie. Jest to nieduży pusty pokoik, którego trzy ściany wyłożone są okładzinami wykonanymi z bursztynu. Oczywiście jest to tylko rekonstrukcja (jak większość zburzonego w czasie wojny pałacu). Do zespołu pałacowego przylega również park, w którym zobaczyć można różnego rodzaju pawilony. Tuż obok kompleksu pałacowo-parkowego znajdują się zabudowania dawnego liceum cesarskiego. Była to jedna z najbardziej elitarnych szkół rosyjskich w której naukę pobierał przez sześć lat Aleksander Puszkin. W przyległym parku zobaczyć można uroczy pomnik poety siedzącego na ławce.
