Właściwie mieliśmy wracać do Polski najbliższym przejściem, czyli przez Piwniczną, ale namówiłam męża, żebyśmy pojechali jeszcze kawałek i zaczepili o Bardejów. Dał się namówić.
Do Bardejowa dojechaliśmy ok. 18.oo. Przeszliśmy pustymi uliczkami na Rynek, na ławkach siedzialy może ze cztery osoby. Pusto, cicho. I dookoła wspaniały renesans, renesans zapierający dech w piersiach. Nie mogłam się nacieszyć.
Przysiedliśmy w cukierni w jednym z rynkowych podwórek (dzieci miały obiecane ciastka). Ciastka nie były najlepsze, z dużą ilością chemicznych barwników i cukru w środku.
Pierwsza wzmianka o Bardejowie pochodzi z 1241 r., a w 1376 r. przyznano mu przywileje wolnego miasta królewskiego. W tym czasie, dzięki położeniu przy szlakach czarnomorskich, miasto stało się jednym z najpotężniejszych ośrodków Górnych Węgier. Szczyt potęgi Bardejowa przypada na XV stulecie, kiedy królowie, również polscy, udzielali mu licznych przywilejów, a w mieście kwitł handel i rzemiosło. Bogactwo i stabilizacja zaowocowały wielkimi inwestycjami budowlanymi, do których należał kościół parafialny św. Idziego, ratusz, gimnazjum humanistyczne, a także rozbudowa murów miejskich w solidny system fortyfikacji, bodaj najdoskonalszy na obszarze Górnych Węgier (dziś jeden z najlepiej zachowanych na Słowacji).
Najpiękniejszym budynkiem na rynku jest ratusz (1505 r.): rdzawy bezwieżowy budynek ze spadzistym dachem ozdobionym pinaklami, łączący cechy późnego gotyku i wczesnego renesansu. W jego wnętrzach od 1905 r. mieści się Šarišské múzeum (Muzeum Szarysza). Integralną częścią ekspozycji są wnętrza ratusza z pierwszymi na Słowacji kamiennymi portalami i obramieniami okien w stylu włoskiego renesansu, fragmentami fresków czy drewnianym kasetonowym stropem z początku XVI w. w dawnej sali obrad.
Kościół wzniesiono na początku XV w. We wnętrzu zamkniętym przepięknymi sklepieniami zachowało się 11 późnogotyckich dwuskrzydłowych ołtarzy, warto zwrócić uwagę na gotyckie pastoforium i chrzcielnicę, a także na grupę Ukrzyżowanie z 1479 r. w łuku tęczowym i pietę z 1440 r. wyrzeźbioną w piaskowcu.
