Otrzymane komentarze dla użytkownika lmichorowski, strona 1480

o lotnisku w Lagos słyszałem, że strażnicy bardzo lubili brać na osobistą....np. zakonnice, a przy tym intymności za grosz, tylko inni pasażerowie mogli podglądać tę kontrolę...znajomy Taty opowiadał,
no i też ów znajomy przeżył kilkukrotnie podział łupów ze swojego bagażu: to dla mnie, to dla ciebie, to dla mnie.....

Miło mi Leszku, że przyjąłeś zaproszenie....

Pozdrawiam i pędzę do zdjęć z Iraku i nie tylko...

Czynny?

Dzięki za saskokępskie plusy :-)

dzieki za wizyte i plusy

cali są niesamowici:-)

niesamowity uśmiech, prawda?

a to jakiś problem? dla mnie żaden! szczególnie, że ładni ludzie i najwyraźniej wyrazili zgodę na publikację:-)

btw... patrzę na tę fotkę i zastanawiam się co mogą robić młodzi hausa po 20-30 latach... fajnie by było, gdyby im się wiodło...

coś sporo plusujesz, zfieszu, zdjęć ludzi... ;)

ja chciałbym aplikować na tę samą posadę;-) co prawda nie jestem tak miły i sympatyczny jak syczek, ale... znam więcej liczebników:-)

btw... skojarzenie z "ucieczką do afryki" mirosława żuławskiego. fragment... jedenz moich ulubionych...

"(...) o siódmej wieczorem na tarasach zasiadają sandałnerzy (sundowners - ci co pomagają słońcu zajść w oceanie, siedząc na werandzie, patrząc na zachód i popijając double-scotcha). Od nich to przejąłem instytucje i obyczaj sandałnerstwa i jeśli tylko moglem, nigdy mu nie uchybiłem. mogę zaręczyć, że słońcu naprawdę bardzo to pomaga w zniżaniu się i zapadaniu w ocean, co na pewno nie jest sprawą taką łatwą, jakby się zdawało. Jest to dobry angielski zwyczaj i skuteczny środek przeciwko ponuractwu. Człowiek z natury czuje się nieswojo, kiedy dzień się kończy, a zaczyna noc, zwłaszcza w tropikach, gdzie następuje to brutalnie, bez żadnego zmierzchu. Przez te setki i setki wieczorów, jakie przeżyłem w Afryce czy Azji, nie spotkałem i nie znalazłem niczego lepszego jak spokojne, niespieszne, konsekwentne sandałnerstwo."