Podróż Paryż

Drugiego dnia o 8 pobudka, szybki spacer na metro i jesteśmy w Luwrze tuż po 9. Wchodziliśmy do Luwru od metra, kolejki zerowe. Na miejscu okazało się, że przy głównym wejściu też nie ma kolejek. Warto więc przyjść wcześnie rano by tego uniknąć. Jak wyczytaliśmy w przewodniku w Luwrze znajduje się około 35 000 dzieł sztuki. Więc, żeby zwiedzić całość chyba nie starczyłoby nam pobytu. Znowu osoby z Unii Europejskiej, które nie ukończyły 26 roku życia miały wstęp darmowy.

Na początku udaliśmy się na wycieczkę do skrzydła włoskich malarzy. Tam jakby po drodze oglądaliśmy obrazy, podążając do perełki- Mona Lisy. Obraz ten chyba jako jedyny w Luwrze odgrodzony jest od zwiedzających, więc można go oglądać z kilku metrów. Wbrew temu co przeczytałem prędzej w internecie, można tam robić zdjęcia ale oczywiście bez flasha. Jako następny punkt do odwiedzenia wybraliśmy sobie skrzydło greckich antyków, ze sławną Wenus z Milo na czele. Rzeźba ta podobno straciła ręce w wyniku rozbicia się statku, który ją transportował o skały. Szczerze mówiąc nie jestem żadnym koneserem sztuki i nie mam pojęcia dlaczego akurat ta rzeźba jest najwybitniejszym odwzorowaniem Afrodyty.

Dalej udaliśmy się by zobaczyć rzeźbę ukazującą Ramzesa II. Stąd blisko było już do sali Medieval, gdzie można zobaczyć obraz średniowiecznego Luwru. Dalej błąkaliśmy się tak bez celu, oglądając co się trafiło. Na sam koniec zdecydowaliśmy wybrać się do Apartamentów Napoleona. Polecam wszystkim, żeby to zobaczyć.

Po wyjściu z Luwru, kolejka była już kolosalnych rozmiarów, całe szczęście, że nie musieliśmy w takiej stać, pół dnia mielibyśmy z głowy przez samą kolejkę. Otoczenie Luwru nie prezentowało się ciekawie, z fontann była spuszczona woda, pogoda nie była za ciekawa.

 Powędrowałem jeszcze w kierunku Łuku Triumfalnego Karuzeli, znajdującego się w ogrodach Tuileries.

Po skończeniu zwiedzania Luwru wsiedliśmy w metro i dojechaliśmy na plac Abbesses. Stąd wybraliśmy się pieszo na szczyt wzgórza, po drodze mijając klimatyczne uliczki i sporo męcząc się, ponieważ droga jest dosyć stroma. Na Place du Tertre, można zobaczyć ogromną ilość artystów, którzy różnymi technikami malują obrazy. Najwięcej było oczywiście takich, którzy malowali portrety turystów. Na tym placu byłem także świadkiem sporej awantury. Pewien turysta zrobił zdjecie całokształtu placu, nagle jeden z malarzy przybiegł do niego, z okrzykami ''what are you doing?'', gdy turysta zapytał o co mu chodzi, ten odpowiedział, że użył flasha robiąc zdjęcie, a to niszczy jego oczy, on potrzebuje oczu do pracy. Turysta grzecznie przeprosił artystę, lecz ten nie dawał za wygraną, woleliśmy odejść niż czekać na finał tej sytuacji.

Wstęp do bazyliki Sacre-Coeur jest darmowy. Płaci się jedynie za kryptę+ za wejście na kopułę. Ja kupiłem bilet łączony na obie atrakcje i zapłaciłem 8 euro. Sama krypta niczym szczególnym mnie nie zachwyciła, natomiast polecam wszystkim wejście na górę. Troszkę się można zmęczyć, schody są bardzo kręte, strome i wąskie. Dodatkowo były strasznie mokre gdyż przez połowę dnia padało. Na szczycie można podziwiać fantastyczną panoramę Paryża.

Po zejściu warto przysiąść na chwilę na trawniku przy głównych schodach od bazyliki. Jest bardzo klimatycznie, jakiś pan przygrywał na akordeonie. Na dole schodów próbowało nas naciągnąć kilku czarnoskórych. Niespodziewanie złapał mnie za palec i już próbował mi coś na nim zawiązać, na szczęście wyrwałem się z tego i odszedłem troszke na bok. Z ciekawości obserwowałem co oni właściwie robią. Jak się później okazało, zawiązywał on z jakichś sznurków branzoletki. Za taką branzoletkę życzył sobie później 10 euro, gdy kobieta nie chciała zapłacić podeszło do niej kilku kolegów naciągacza i kobieta zapłaciła.

Z Montmartre wybrałem się na plac Pigalle w poszukiwaniu kasztanów, niestety nigdzie nie mogliśmy znaleźć, nie wiem czy to już nie sezon, czy to jeszcze nie sezon, czy też może te kasztany to tak tylko się utarło, że tam można zjeść. W każdym razie ślad po nich zaginął. 

Zawiedziony pospacerowałem dalej w kierunku Moulin Rouge. W okolicy więcej znajdowało się sex shopów, domów ze striptizem i kto wie czego jeszcze, niż restauracji czy sklepów spożywczych. Na przeciw Moulin Rouge, znajduje się wielka dmuchawa, na której wiele kobiet robiło sobie zdjęcia, z podwiewającymi sukienkami.

Wieczorem wybrałem się jeszcze na rejs po Sekwanie, polecam tutaj firmę Bateaux Mouches, której statki odpływają z pod Pont de l'Alma. Koszt takiego rejsu to 11 euro od osoby. Warto czekać w okolicach bramki wejściowej, żeby mieć jak najlepsze miejsce po wejściu na pokład. Sam rejs trwał około 70 minut. Na trasie znajdowało się wiele ciekawych Paryskich zabytków. Wzdłuż Sekwany na jej brzegach siedzi bardzo wiele osób, w gronie znajomych popijając różne trunki. Praktycznie każda grupka zaczepia rejs machając i strasznie wrzeszcząc. Przewodnik rejsu, opisuje zabytki w trzech językach: francuskim, angielskim i na koniec tak się domyślam- japońskim. Największe wrażenie z nocnego rejsu wywiera Notre-Dame, które jest ogromne. Także pięknie wygląda Wieża Eiffle'a, szczególnie gdy przepływa się praktycznie pod nią.

Trzeciego dnia pobytu w Paryżu postanowiliśmy się wybrać, do Wersalu. Dojechać można tam kolejką RER oznaczoną jako C. Koszt kolejki RER to 3,20 euro w jedną stronę. Czas trwania podróży około 50 minut. Ze stacji Versailles Rive Gauche, jest już bardzo niedaleko do pałacu. Pogoda dzisiaj fantastyczna, 2 poprzednie dni padało, więc słońce cieszy jeszcze bardziej. Znowu do Wersalu wchodzimy bez żadnej kolejki po bilety. Kolejny raz wstęp mam darmowy. Miły akcent, wreszcie gdzieś otrzymaliśmy folder po POLSKU! :) Mapa Wersalu+ mapka jego ogrodów była bardzo przydatna w zwiedzaniu pałacu.

Na początku trzeba przejść kontrolę bagażową, niestety okazuje się, że nie można brać ze sobą statywu, tak więc zostawiam go w depozycie. Dalej idziemy zwiedzać pałac, który jednak mnie osobiście wnętrzem nie zachwycił.

Po wyjściu z pałacu, kupujemy bilety na ogrody ulgowe w cenie 6 euro, bilet pełny kosztował chyba 8 euro. Czekamy zaraz przy wejściu ponieważ od godziny 10:00 miały rozpocząć się pokazy fontann wraz z muzyką. Pogoda jest rewelacyjna, ogrody już na wstępie wyglądają fantastycznie. Jak się okazało dalej było jeszcze cudowniej. Cały ogród jest podzielony na kilkanaście mniejszych części, w których można znaleźć różnego rodzaju fontanny, parki, rzeźby i wiele innych interesujących rzeczy. Całość po prostu powala na kolana. Namęczyliśmy się ogromnie, żeby w tym ukropie zwiedzić całe ogrody, ale warto było.

Po skończeniu zwiedzania Wersalu przeszliśmy się jeszcze w kierunku Grand Trianon, jednak ten też niczym szczególnym nie zachwycił.

Popołudniu tego samego dnia, pojechaliśmy na wyspę Cite, by tam obejrzeć Conciergerie, które niestety znajdowało się w remoncie. Następnym punktem na trasie była jedna z najlepiej rozpoznawalnych katedr na świecie- Notre-Dame. Katedra jest niesamowicie piękna i ogromna. Ciekawostką może byc fakt, że plac przed katedrą nosi imię polskiego papieża- Jana Pawła II. Przed wejściem znajduje się ogromna kolejka do wejścia, na szczęście wszystko idzie bardzo sprawnie i po 2-3 minutach jesteśmy wewnątrz. Katedra wewnątrz wywołuje podobne wrażenie jak zewnętrzna jej część. Trafiliśmy akurat na mszę i niestety nie mogliśmy jej dokładnie obejrzeć. Po wyjściu z katedry, poszliśmy w kierunku wejścia na wieże katedry, niestety z bliżej nieokreślonych przyczyn wejście było zamknięte. Trochę zawiedziony postanowiłem jeszcze zobaczyć katedrę z poziomu sekwany. Z tego miejsca katedra wygląda niesamowicie, dopiero tutaj widać jej prawdziwy ogrom.

Następnym celem wycieczki był Panteon, kilkunastominutowy spacer z pod Notre-Dame i jesteśmy na miejscu. Wewnątrz Panteonu znajduje się obecnie mauzoleum wybitnych francuzów. Pochowani są tutaj m.in. Jan Jakub Rousseau,Wolter, Victor Hugo, Louis Braille, a także polsko-francuska para Curie.

Dalej udaliśmy się w poszukiwaniu Sorbony, żeby tam trafić mieliśmy ogromny problem, ponieważ mapka którą mieliśmy miała jakoś dziwnie naniesiony Panteon. Po kilkunastu minutach błądzenia dotarliśmy wreszcie pod główny budynek Sorbony. Na placu przed nią wylegiwało się sporo osób, czytających różne notatki, trochę dziwne bo u nas studenci rozpoczynają dopiero od października. 

Na koniec dnia zaplanowaliśmy sobie chwile odpoczynku w ogrodach Luksemburskich, z racji tego że było niedaleko, zdjęcie w przewodniku nie było zbyt ciekawe więc szedłem nastawiony tam trochę sceptycznie. Na miejscu okazało się, że ogrody są przepiękne! Spędziliśmy tam czas aż do zamknięcia ogrodów. Na pewno każdemu kto wybiera się do Paryża, mogę polecić to miejsce z czystym sumieniem.

W drodze z ogrodów na metro, trafiliśmy jeszcze przypadkiem na kościół Saint-Sulpice. Z zewnątrz prezentował się bardzo ciekawie.

Czwartego dnia obudziliśmy się dopiero o 10, tego dnia mieliśmy zaplanowanych mniej atrakcji, a trzeba było odpocząć po maratonie dnia poprzedniego. Pogoda tego dnia była niestety fatalna, od rana padało dość intensywnie. W takim warunkach po wyjściu z metra podziwialiśmy najpiękniejszy most Paryża- Pont Alexandre III, z mostu rozciąga się piękny widok na Les Invalides. Tam udaliśmy się praktycznie biegiem, chroniąc cały sprzęt typu aparat i telefony.

Les Invalides to kompleks, który po wybudowaniu służył jako szpital oraz pensjonat dla inwalidów wojennych. Obecnie znajduje się w nim muzeum armii, które bardzo polecam. W muzeum szczególnie warto udać się do skrzydła poświęconego wydarzeniom od rozpoczęcia pierwszej wojny światowej, aż do zakończenia drugiej. Można podziwiać tam ordery, maszyny wojenne, karabiny, filmy jak wyglądał Paryż w trakcie wojny, a także ciekawie opisane komputerowo bitwy, z ukazaniem na monitorze ruchów poszczególnych oddziałów.

Druga ważna część kompleksu Inwalidów, to kościół Dome des Invalides, w którym znajduje się sarkofag, w którym to pochowany jest Napoleon Bonaparte. Jego ciało jest podobno pochowane, w sześciu trumnach. Warto zwrócić uwagę na ogromnych rozmiarów kopułę tego kościoła.

Następnie mieliśmy się spotkać twarzą w twarz z największym symbolem Paryża- wieżą Eiffle'a. Gdy dotarlismy na Pola Marsowe, ponownie zaczęło padać- na szczęście delikatnie. Dzienna wersja wieży Eiffle'a nie wywołała u mnie okrzyku zachwytu, wręcz przeciwnie całe otoczenie wydawało się brzydkie. Na Polach Marsowych, wszędzie było pełno śmieci, widać było, że składane są jakieś namioty. Musiała się tam odbywać jakaś większa impreza, skoro było tak napaskudzone.

Po dotarciu pod wieżę, wystraszyliśmy się olbrzymich kolejek, po chwili rozpadało się na dobre, nie było widać nawet szczytu wieży. Ludzie pouciekali, my postanowiliśmy przeczekać pod wieżą. Po prawie godzinie ulewnego deszczu delikatnie zaczęło się wypogadzać, kupiliśmy bilety na wieżę Eiffle'a i wyjechaliśmy do góry. Na szczycie wieży okazało się, że rozpogodziło się na dobre, wyszło słońce i ani śladu po deszczu. Widoki z wieży są fantastyczne, polecam każdemu!

Na dół winda zjechaliśmy tylko do 2 piętra, dalej postanowiliśmy pokonać schody pieszo. Z wieży udaliśmy się w kierunku Palais de Chaillot, skąd jest piękny widok na wieżę. Następnie udaliśmy się na spacer w kierunku paryskiej Statuy Wolności, po drodze przechodząć po moście Bir-Hakeim.

Ostatniego dnia naszego pobytu w Paryżu zaplanowane mieliśmy zwiedzenie okolicy Bastylii, oraz cmentarza Père-Lachaise. Po wyjściu z metra na stacji Les Halles, wychodzi się z niego wprost w objęcia centrum handlowego i żeby wydostać się na zewnątrz, trzeba pokonać kilkadziesiąt sklepów po drodze. Ciekawie zaprojektowane :) Gdy wydostaliśmy sie z centrum po naszej lewej stronie ukazał się nam kościół Saint Eustache, ciekawa jest leżąca na ziemi pod kościołem głowa.

 Następnie udaliśmy się w kierunku Centre Pompidou, niestety droga, która prowadziła prosto do centrum, była odgrodzona z powodu budowy kolejnego parku w Paryżu. Niestety próbując to okrążyć zgubiliśmy się. Postanowiliśmy chwilę odpocząć w jednej z cukierni. Kto nie wstąpił w Paryżu do jakiejkolwiek cukierni niech żałuje! Na początek polecam każdemu croissanta, a nawet kilka. Warto też skosztować miejscowych kanapek, bagietka z różnymi dodatkami- niebo w gębie. Na deser zjadłem jeszcze ciastko z budyniem i truskawkami, muszę przyznać, że takich truskawek nie jadłem jeszcze nigdy w życiu. Pychota.

Gdy w końcu dotarliśmy do Centre Pompidou, po drodze mijając muzeum historii naturalnej ukazał się nam bardzo ciekawy, kolorowy obiekt, wszystkie instalacje tego obiektu są poprowadzone na zewnątrz. Na placu przed centrum trochę brakuje ławek, ale miejscowi nie robią z tego wielkiego problemu, wszyscy siedzą na chodniku, czytając gazety, śpiewając.

Tuż obok Pompidou znajduje się, kościół Saint Meri, a przed nim ciekawe fontanny w kształcie ust i różnych ciekawych obiektów. Po zwiedzeniu kościoła poszliśmy w kierunku Placu Bastylii, po drodze mijając Hotel de Ville. Ogromny pałac. Po dojściu do placu Bastylii, żałowałem, że wogóle się tam wybrałem. Poza niezbyt ciekawą kolumną nie ma tam dosłownie niczego wartego obejrzenia.

Wsiedliśmy do metra i po chwili byliśmy pod bramami cmentarzaPère-Lachaise. Cmentarz jest ogromny, my zaplanowaliśmy odwiedzenie Fryderyka Chopina, Oscara Wilde, Jima Morrisona oraz Edith Piaf, po drodze przechadzając się wśród ponurych grobowców.

Ostatnią noc postanowiliśmy spędzić pod wieżą Eiffle'a. Na początek jednak wybraliśmy się na nocne wejście na Łuk Triumfalny. Widok na oświetlone La Defense, rozświetlone Pola Elizejskie czy mrugającą wieżę Eiffle'a- bezcenny. Około godziny 22;30 pojechaliśmy w kierunku wieży Eiffle'a. Oświetlona w nocy, wydała się nam większa od tej którą widzieliśmy za dnia, a także znacznie piękniejsza. Planowaliśmy tam przesiedzieć do samego rana, aż do odjazdu naszego autobusu w stronę lotniska. Niestety o godzinie pierwszej w nocy wieża nam zgasła. Do samego rana nikt nas nie zaczepił, także jest bezpiecznie, jedynie podszedł do nas jakiś francuz z pytaniem o zapalniczkę, gdy powiedzieliśmy, że nie mamy grzecznie przeprosił i wrócił do swojej grupki.