Mokotów jest najliczniejszą pod względem liczby mieszkańców dzielnicą stolicy. Leży po obu stronach skarpy wiślanej (Górny i Dolny Mokotów) na lewym brzegu rzeki. Jest to dzielnica typowo mieszkalna, wypełniona dużą ilością zieleni i parków miejskich, z których najbardziej znane to Park Arkadia, Park Morskie Oko, Park Dreszera, Park Sielecki czy Pole Mokotowskie (położone w większości na Ochocie i w Śródmieściu). Znajduje się tu także sporo zbiorników wodnych, zwłaszcza w dolinie Wisły. Największe z nich to Jeziorko Czerniakowskie o powierzchni około 47 ha. Zabudowa Mokotowa jest różnorodna. Niektóre części tego rozległego terenu zajmują wille, podczas gdy w innych znajdują się osiedla bloków z wielkiej płyty. Przez Mokotów przebiega linia warszawskiego metra, a z prawobrzeżną Warszawą łączy go oddany do użytku w 2002 roku Most Siekierkowski.
Dzieje obszaru dzisiejszego Mokotowa wiążą się przede wszystkim ze średniowiecznym dworem i grodem w Jazdowie, a następnie Warszawą, oraz blisko splatają się z historią Wilanowa. Przez długie wieki Mokotów obejmował także tereny dzisiejszego Ursynowa. Najstarsze, odkryte ślady osadnictwa z tzw. kultury ceramiki wstęgowej na terenie dzisiejszego Mokotowa pochodzą sprzed 6,5 tysięcy lat. Są one jednak nieliczne, co świadczy, że ludzie pojawiali się w tych okolicach z rzadka. Średniowieczne osadnictwo pojawia się tu w XI wieku. Przypuszczalnie od II połowy tego stulecia południowe obszary współczesnej Warszawy po obu stronach Wisły stanowiły własność kościelną z monarszego nadania. Spinała je w całość poświadczona przynajmniej od XIII wieku. przeprawa rzeczna między Miedzeszynem a Zawadami. Z czasem te okolice stawały się w coraz większym stopniu domeną książąt mazowieckich. Do XVIII wieku były to tereny wiejskie. W obecnych granicach Mokotowa znajdowały się dawne wsie parafii soleckiej, do XIII wieku należące zapewne do parafii jazdowskiej i inne miejscowości. Były to istniejące od XIII wieku Czerniakowo, Czarnów, Zawady, Powsino, Milonowo, Siedlce, Służewo, Jamielino i inne miejscowości. Istnieje hipoteza, jakoby nazwa Mokotowo pochodziła od imienia pruskiego właściciela wsi - Mokoto (lub Mokot). Wieś ta po raz pierwszy pojawia się w dokumentach z 1367 roku. Była to osada w pobliżu drogi biegnącej do Czerska - do początków XV wieku stolicy Księstwa Mazowieckiego. Należy jednak podkreślić, iż Mokot ani Mokoto nie został ani razu poświadczony w dawnych dokumentach. Prawdopodobnie w XIV wieku była to wieś książęca lokowana na prawie chełmińskim. Utrzymywała gród w pobliskim Jazdowie. Po spaleniu grodu przez Litwinów w 1262 roku i przeniesieniu siedziby księcia na północ, w XV i XVI wieku Mokotowo zaopatrywało w żywność lokalny rynek warszawski. Podczas potopu szwedzkiego Mokotowo oraz sąsiednie wsie zostały zniszczone i uległy wyludnieniu. W 1678 roku ówczesny marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski (1642-1702) wykupił fragment ówczesnego Mokotowa oraz Służew i Służewiec, a po kilku latach – Czerniakowo, gdzie w 1691 roku ufundował klasztor bernardyński. Wiek XVIII przyniósł rozkwit tych terenów. Na Mokotowie wznoszone były dworki, wille i pałace magnaterii oraz zamożnego mieszczaństwa, a wzdłuż skarpy wiślanej zakładano ogrody. Wywołało to koniunkturę przemysłu budowlanego. Na terenie Mokotowa, jeszcze pod koniec XVII wieku, ulokowało się kilka cegielni. Z XVIII wieku pochodzi francuska nazwa założenia pałacowo-ogrodowego księżnej Izabeli Lubomirskiej - Mon coteau ("moje wzgórze"), stanowiąca zapewne fonetyczne nawiązanie do wcześniejszej nazwy wsi. W czasie Insurekcji 1794 roku Mokotów stał się świadkiem ciężkich walk, po których został zniszczony i splądrowany. Zaczął się odbudowywać dopiero w pierwszych latach Królestwa Kongresowego. W 1830 roku Mokotów stał się znów polem bitwy, tym razem za sprawą Powstania Listopadowego. Po powstaniu miejscowość stała się modnym i prestiżowym letniskiem dla bogatej Warszawy. Znajdowały się tutaj liczne pensjonaty, zakłady lecznicze i wypoczynkowe, restauracje oraz gospody. Od 1881 roku do Wierzbna dojeżdżał pierwszy omnibus konny, wymieniony w 1909 roku na tramwaj elektryczny, a z Ronda Mokotowskiego (dzisiejszego Placu Unii Lubelskiej) odchodziły dwie kolejki - wilanowska (od 1892 roku) i grójecka (od 1898 roku). Na przełomie XIX i XX wieku dokonano parcelacji dawnego folwarku mokotowskiego i wytyczono wiele nowych ulic m.in. Rakowiecką, Madalińskiego, Narbutta i Szustra (obecnie Dąbrowskiego). W 1883 roku, z powodu fortyfikowania Warszawy, rozwój budownictwa został ograniczony. Dopiero w latach 1911-1913 część fortów została wyburzona i zaczął się proces intensywnej zabudowy alei Niepodległości, oraz ulicy Puławskiej. Mokotów został włączony do Warszawy w 1916 roku. Rozwój dzielnicy postępował z roku na rok. Budowano gmachy wyższych uczelni (SGH, SGGW), urzędów, instytutów naukowych, szpitali, szkół, wznoszono reprezentacyjne kamienice i wille, wkomponowane w bujną zieleń. Za sprawą prezydenta Warszawy, Stefana Starzyńskiego rozpoczęto modernizację ulicy Puławskiej, wzdłuż której powstała linia tramwajowa, sięgająca aż po teren nowych Wyścigów Konnych na Służewcu. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przyniosły na Mokotowie olbrzymie straty w ludności oraz zniszczenia. Po zajęciu Warszawy przez wojska hitlerowskie, duża część Mokotowa została przekształcona w dzielnicę niemiecką, ulokowano tam również wiele okupacyjnych instytucji. Podczas Powstania Warszawskiego, w obronie dzielnicy walczyli żołnierze pułków AK "Baszta", "Waligóra" i wielu innych oddziałów, harcerze z Szarych Szeregów oraz ludność cywilna. Polacy zdołali w pierwszych dniach sierpnia opanować znaczną część Górnego i południową część Dolnego Mokotowa. Hitlerowcy dopuścili się w odwecie licznych zbrodni na ludności cywilnej. Powstańcy byli w stanie przez długi czas utrzymywać swój stan posiadania, lecz od 24 września 1944 roku Niemcy rozpoczęli generalne natarcie na Mokotów, który skapitulował 27 września 1944 roku. Po Powstaniu dzielnica była bardzo zniszczona. W ruiny obróciło się 65% zabudowy. Po wojnie odgruzowano, odbudowano i rozbudowano Mokotów. Działania te w bezpośredni lub w pośredni sposób wpłynęły na dzisiejszy kształt dzielnicy.
Z Mokotowem byłem blisko związany w latach 70. XX wieku. Tu bowiem przez 5 lat studiowałem na Wydziale Handlu Zagranicznego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki - obecnej SGH. Myślę więc, że obecne zdjęcia są niejako wstępem do spaceru po tej dzielnicy.
