Pare minut po dziesiatej pod ta sama stacje benzynowa przyjezdza wielki opancerzony autobus relacji Darwin-Perth. To jedna z najdluzszych tras autobusowych w Australii, bo liczy sobie rowne 4000 km. Ten odcinek wynosi 1100 km i zajmie nam 13 godzin. Zajmujemy miejsca i ruszamy. Kierowca z typowym australijsmi poczuciem humoru wita nowych pasazerow na pokladzie na koncu dodajac:
-Przedstawcie się sobie, bo jakby nie było spędzicie razem z sobą noc...
Komentarz przyjęty jest gromkim smiechem.
To jest nasza pierwsza nocna podroz po Outbacku i teraz przekonywujemy sie jak bardzo przydatne moga sie okazac potezne wzmocnienia przodu. Podczas, gdy my pedzimy 100 km/h, nocne zycie na drodze toczy sie swoim wlasnym rytmem. Co jakis czas droge przebiegaja rozne zwierzeta: kangury, krowy, raz nawet wielki wieblad. Wtem moze kilkanascie metrow przed maska wybiega krowa. Ja odruchowo przyciskam nieistniejacy pedal hamulca, lecz doswiadczony kierowca nie wykonuje absolutnie zadnego manewru - co bedzie to bedzie - krowa jakims cudem umyka - w kazdym razie ja nie czuje zadnego wstrzasu...
Autobus z rzadka sie zatrzymuje. Wowczas jedynymi pasazerami, ktorzy wysiadaja sa podrozujacy razem z nami Aborygeni. Wysiadaja na kompletnym pustkowiu i po chwili nikna w mroku jak duchy. A moze to byl tylko sen, w koncu jest glucha noc...
Do Broome przybywamy o 11. Jedziemy do hotelu. Nasz pokoj jeszcze nie jest gotowy, wiec idziemy na pozne sniadanie, a pozniej jeszcze chwile przysypiamy na lezakach nad basenem. Miasto powstalo ponad sto lat temu jak osrodek polawiaczy perel. Na miejscowym cmentarzu sa groby 500 japonskich polawiaczy perel, ktorzy swa prace przeplacili zyciem. Dzis perel sie tu juz nie polawia, przynajmniej nie tak jak 100 lat temu, natomiast wciaz zachowala sie inna australijska tradycja sprzed wieku, a mianowicie hodowla rasowych wielbladow. Nim pojawila sie kolej, wielkie ciezarowki i samoloty, ktos wpadl na pomysl, by do wielotygodniowych przepraw przez krancowo ciezkie warunki Outbacku uzyc wielblady, czyli zwierzeta jakby stworzone do takich celow, a juz wczesniej przez wieki, ba tysiaclecia wyprobowane w innych czesciach swiata. Do tego celu sprowadzano tylko czystej krwi zwierzeta, ktore z czasem zaczeto hodowac w ich nowej ojczyznie osiagajac wiele sukcesow na tym polu. Choc dzis wielkie karawany wielbladow juz nie przerzemierzaja australijskich pustyn, to ich hodowla nadal nie stracila racji bytu, gdyz australijskie wielblady sprzedawane sa na eksport, a najwiekszym ich odbiorca jest Arabia Saudyjska.
Skoro jest taka niezwykla okazja, to nie mozemy sobie odmowic kilkukilometrowego spaceru na grzbiecie wielblada. Zamiast pustyni jedziemy po Cable Beach - uchodzacej za najpiekniejsza plaze w calej Australii. Plaza ma okolo 50 km dlugosci, wiec wrazenie jest nie mniejsze nic gdyby nam przyszlo wedrowac przez Sahare. A do tego jest jeszcze malowiniczy zachod slonca kryjacego sie Oceanie Indyjskim. Ktoryz to juz z kolei najpiekniejszy zachod slonca w Australii...?
W samym Broome oprocz pieknej plazy niewiele jest do zobaczenia. Choc miasto liczy sobie tylko kilkanascie tysiecy mieszkancow to jest jednym z dwoch najwiekszych miast w promieniu 2000 km!! Odleglosci sa tu jednak spore, no bo po co sie tloczyc, skoro ziemi jest tu duzo. W samym centrum jest zespol sklepow a obok lotnisko - symbol lacznosci ze swiatem. Drzew jest nieduzo, a te ktore mozna napotkac, to glownie... baobaby.
Gdzie bysmy w Australii nie byli, to jesli jest jakakolwiek nawet skromna restauracja, to zawsze mozna liczyc na cos w miare dobrego do zjedzenia i napewno na pyszna kawe cappuccino. Obok hotelu, w ktorym sie zatrzymalismy jest pare restauracji, a jedna szczegolnie nam przypadla do gustu. Wsrod roznych dan, mozna zamowic zestaw australijskich specjalnosci: piers z emu, befsztyk z krokodyla, poledwice z kangura, baramundi i ostryge perlowa. Kazde smakowalo oczywiscie po swojemu i inaczej, ale wszystkie zjedlismy z duzym apetytem.
