Podróż Bhutan Zachodni i Środkowy 2009r - Bhutan Środkowy

Jadąc następne dziewięć kilometrów z Lobejsa w kierunku południowym, za­nim znajdziemy się u stóp Łangdu Phodrang Dzong, wzniesionego na ostro­dze przy zbiegu dwóch rzek, przejeżdżamy przed niedawno wzniesionymi ośmioma czortenami, które upamiętniają istotne wydarzenia z życia Buddy. Usytuowanie dzongu jest bardzo interesujące, ponieważ zajmuje on całą ostrogę skalną i prezentuje wspaniały widok na drogi łączące północ z połu­dniem i wschód z zachodem. Od mostu pojedziemy drogą bitą przez wąwóz, która doprowadzi nas do południowego regionu Tsirang - królestwa drzew po­marańczowych i kardamonu, oraz do Dagana, czyli dzongu, który zajmuje ważne miejsce w historii Bhutanu. Pierwszy most w Łangdu Phodrang został zerwany podczas powodzi w 1968 roku. Obecny most, wybudowany dzięki pomocy Szwajcarii, otwarto pod koniec 2002 roku. Główna droga wznosi się teraz wzdłuż ostrogi. Po lewej stronie, na drugim brzegu rzeki, wyłania się malownicza wioska Rinczengang. Jego mieszkańcy zawsze słynęli i nadal słyną jako znakomici murarze. Układ wioski, gdzie domy się stykają ze sobą, jest zupełnie inny niż w całym Bhutanie. Docieramy do głównego placu Łangdu Phodrang, gdzie stoi antyczny dystry­butor paliwa. Wokół placu znajdziemy stragany, które jak na razie mieszczą się w tymczasowych barakach, gdyż plan zagospodarowania Łangdu jest dopiero opracowywany. Nowe miasto Łangdu powstało na środku pól ryżowych, dwa kilometry poniżej dzongu, w miejscu zwanym Bajothang. Jedną z cech charakterystycznych tego miejsca są podmuchy wiatru pojawiające się od południa bez względu na porę roku, wywołując kłęby kurzu. Po prawej stronie dzongu znajduje się elegancki dom zarządcy dzongu - dzongda. Stąd roztacza się nie­zwykle piękny widok na dolinę i miasteczko Rinczengang. Dzong pokryty jest łupkami dachówkowymi i posiada dziwny rustykalny urok. Pierwszy dziedziniec, otoczony budynkami administracyjnymi, nie jest zupełnie prostokątny. Ta część została zbudowana w 1683 roku na rozkaz czwartego świeckiego władcy Tenzina Rabgje. By dostać się do drugiej części dzongu, trzeba przejść przez mostek nad strumykiem. Ta część pochodzi z 1638 roku i zawiera wąski wewnętrzny dziedziniec zakończony schodami prowadzącymi do wieży centralnej. Dalej znajduje się drugi dziedziniec. W jego południowym końcu zobaczymy salę zgromadzeń mnichów ozdobioną rzeźbami Buddów Trzech Czasów. W samym Łangdu istnieje teraz mały pensjonat oraz kilka prostych, ale niezłych restauracji.