Pomnik Jana Husa postawiony w 1915 roku dzieło rzeźbiarza Ladislava Salouna. Obok stał tu mariański słup z 1650 roku dzieło J.J. Bendla, który został zburzony w 1918 roku nieco przez pomyłkę. W ramach likwidacji śladów panowania austriackiego i katolickiej dominacji anarchista Sauer i jego kompani zniszczyli bogu ducha winną kolumnę. A teraz możemy podziwiać Husa, który stoi na czele oddziału husytów oraz wygnańców po klęsce białogórskiej.
Na pomniku Husa u dołu tabliczka upamiętniająca ofiary praskiego powstania. A propos powstania. Praskie trwało od 4 do 9 maja 1945, czyli do czasu, gdy do Pragi wjechały czołgi z czerwonymi gwiazdami. Po stronie powstańców stanęły oddziały własowców. Co było – zdaniem wielu- dużym wsparciem dla powstańców. Praga nie była zbombardowana także dlatego, że wojska niemieckie wycofały się prawie bez walki, pod presją powstańców i napierającej Armii Czerwonej. Tragiczny los własowców dopełnił się gdy zostali wydani stronie sowieckiej. W kilkudniowym praskim powstaniu zginęło około 1500 Czechów, ponad 300 własowców i około 1000 Niemców. Do dziś rozważa się różnice między powstaniami w stolicy Czech i stolicy Polski. Mówiąc wprost: czy dowódcy wybrali dogodny moment powstania?, czy ten zryw miał sens? Zwłaszcza wobec ogromu zniszczeń i strat osobowych? Dwa powstania – dwa zupełnie różne scenariusze i losy ludzi i miast.
