Grupa ruska (ukraińska) zamieszkująca Bieszczady, a częściowo również przyległe do nich tereny. W obecnych granicach Polski znajduje się stosunkowo niewielka, zachodnia część. Grupa praktycznie przestała istnieć po masowych przesiedleniach, które miały miejsce po ostatniej wojnie.
Trudne warunki życia w górzystym nieurodzajnym terenie sprzyjały utrzymywaniu się tradycyjnych form kultury. Podstawą gospodarki było ekstensywne rolnictwo, przy znacznym udziale hodowli połączonej z pasterstwem, głównie na łąkach górskich - połoninach.
W budownictwie powszechnie występowała zagroda jednobudynkowa łącząca pod wspólnym dachem część mieszkalną i gospodarczą. Wąskie i bardzo długie chałupy były budowane z drewna jodłowego i nakryte czterospadowym słomianym dachem. Często część mieszkalną i gospodarczą tworzyły dwie odrębne konstrukcje zrębowe umieszczone pod wspólnym dachem. Cerkwie budowano z drewna do ostatniej ćwierci XIX w. Wśród nich wyróżniała się trójwewnętrzna świątynia nakryta oddzielnymi bezkalenicowymi dachami z charakterystycznymi uskokami. Ten typ cerkwi nazywany jest bojkowskim.
