Jak podaje przewodnik "Palmyra, nazywana przez okolicznych mieszkańców jej starosemickim imieniem Tadmur, to największa atrakcja Syrii i jeden z najważniejszych na świecie kompleksów wykopalisk. Jeśli ktoś ma czas odwiedzić w tym kraju tylko jedno miejsce, powinien zajrzeć właśnie tutaj" z czym w pełni się zgadzamy. Ta leżąca na kompletnym odludziu oaza to 50 ha ruin, spośród których - dzięki systematycznym pracom archeologów, także z Polski - odsłaniają się się fragmenty budowli z czasów świetności miasta, łączące w sobie elementy sztuki hellenistycznej z rdzenną tradycją aramejską, a także pozostałości tzw. obozu Dioklecjana.
Dość szybko zostajemy zaczepieni przez lokalnego przewodnika, którego pewność siebie i poczucie humoru nie pozwala nam go zbyć. Po krótkim targu (w tym mamy już pewną wprawę) zbijamy cenę o połowę i udajemy się na zwiedzanie. Najlepiej zachowaną budowlę na terenie starożytnego miasta stanowi świątynia Baala – głównego boga w panteonie Palmyreńczyków, położona w południowo-wschodniej części kompleksu. Bezpośrednie wejście do miasta prowadzi przez zrekonstruowany, monumentalny łuk. Połączony był on ze świątynią rzędem kolumn, zachowanych obecnie tylko we fragmentach. Jego przedłużenie stanowi kolumnada w kierunku północno-zachodnim, wyznaczająca główną ulicę miasta. Poprzeczna ulica prowadzi w kierunku agory (południowy zachód) i świątyni Baalszamina, boga deszczu (północny zachód). Na południe od centralnej kolumnady znajduje się teatr. W zachodniej części terenu wykopalisk odkopano pozostałości "obozu Dioklecjana", zbudowanego tu po zburzeniu miasta przez Rzymian, gdzie znajdowała się świątynia Allat, bogini pokoju, której symbolem był lew ochraniający gazelę - kamienny posąg pochodzący z tej świątyni znajduje się przed muzeum w Palmyrze.
Na południowy zachód od miasta, w tzw. Dolinie Grobów, znajduje się szereg nietypowych budowli. Są to wolno stojące, kamienne wieże grobowe o kwadratowej podstawie, z I i pocz. II w. W ich bogato zdobionych wnętrzach (m.in. popiersia portretowe zmarłych) umieszczano trumny z ciałami. Docieramy tam na wielbłądach, które można wynając w głównym kompleksie (nie musicie szukać, znajdą Was na pewno :)). W grobowcach leżą rożrzucone ludzkie kości w dość sporych ilościach.
Koniec dnia spędzamy na murach pobliskiego zamku, z którego oglądamy malowniczy zachód słońca oblewający swymi promieniami morze ruin w dole.
