Życie miasta toczy się na podwórkach, a czymże jest Praga jeśli nie najbardziej miejską z miejskich dzielnic? Pomysł, by zaadaptować praskie podwórka na potrzeby pokazów, warsztatów, wystaw, pikników był więc o tyle genialny, co prosty i oczywisty. Kto tego dnia nie zaszedł na podwórko ni razu, ten o święcie Ząbkowskiej nic nie wie (ale żaba mu wszystko objaśni).
Idziemy Ząbkowską w stronę Brzeskiej. Idziemy slalomem, bo tak trzeba, można się rzecz jasna przejść jeszcze raz w drugą stronę - drugą stroną, ale żaba jest dziś na gigancie, a gigant to slalom.
Po prawej - Daleki Wschód (wietnamski kiermasz, teatralne maski, karaoke, pokaz sztuk walki, malowanie na jedwabiu, sajgonki i kurczak w cieście...);
dalej podwórko słowackie (tu byłam nieco zawiedziona, bo publikę ściągały wielkie plakaty nowego Janosika, a poza plakatami nic nie było janosikowego; niemniej: przedstawienie o drewnianych rycerzach, lekcja żonglowania dla dzieci, happening "pop-art po słowacku...);
przeskakujemy na lewo - na podwórko arabskie (wystawa fotografii podróżniczej - i możliwość zakupu odbitki za 15 zeta, hmm... - taniec brzucha, fajki wodne, warsztaty bębniarskie, malowanie henną, pokazy masażu, nauka parzenia kawy po arabsku i duuuużo jedzenia...),
dalej podwórko bałkańskie (nic ciekawego poza wielką kolejką po balony i jeszcze większą po szaszłyki, co przyznaję ze smutkiem, jako wielbicielka Bałkanów - ze smutkiem, to że niewiele, nie to, że szaszłyki; ale jak to zwykle bywa w takich przypadkach, pewnie sama jestem sobie winna);
po prawej podwórko Sensu Nonsensu (ciężko powiedzieć, jaka to kultura, mam pewne typy, ale nie powiem, niemniej: muzyczna akademia Pana Sówki, taniec na wspólnej milondze, targ staroci, losowanie starego roweru i... wystawa wyklejanek z ulotek agencji towarzyskich),
po lewej - Kuba (warsztaty salsy i rumby kubańskiej, degustacje cygar i mojito, filmowe wspomnienia z Kuby, kredki, farbki, Fidel...)
podwórko japońskie (kaligrafia imion i znaków, pokaz zakładania yukat – letniego, prostszego w zakładaniu rodzaju kimona, składanie origami, nauka gry w hanafuda, pokaz kendo...)
i już jesteśmy na Brzeskiej, gdzie:
po prawej - Ukraina, Afryka i warsztaty Szczudlarzy, po lewej: Indie i Brazylia.
Niemniej działo się w dawnej Wytwórni Wódek, czyli kultowym Koneserze (miasteczko rosyjskie, wielokulturowy kobierzec, który powstawał w czasie warsztatów, kuchnia koszerna, ormiańska i rosyjska, chodzenie na szczudłach i żonglerka, wystawa fotografii, praska kapela i mała scena). Co ciekawe, po sąsiedzku odbywał się w Koneserze warszqwski festiwal tatuażu, publiczność zebrana w murach Konesera była zatem nie tylko wielokulturowa, ale też wielokolorowa ;)
Nie wymieniłam wszystkiego, bo tyle tego było (w międzyczasie zeszłam też z giganta, jak pewnie zauważyliście), komu mało i kto ciekaw, niech zajrzy tutaj.
