T: Z Neapolu, a właściwie z Pozzuoli (o którym także napiszemy) wybraliśmy się promem na Procidę i Ischię. Trzecią leżącą nieopodal wyspę- Capri, darowaliśmy sobie, ze względu na to, że miejscowi opisali nam ją jako zbyt turystyczną i pozbawioną klimatu, który ostał się jeszcze na Ischii, a przede wszystkim na Procidzie.
Procida znana jest Włochom z conajmniej dwóch względów. Po pierwsze, mieściło się tutaj więzienie, do którego zsyłano przestępców politycznych. Po drugie, na tej wyspie rozgrywa się akcja znanej powieści "L'isola di Arturo" (wyspa Artura), autorstwa Elsy Morante. Bohaterem jest chłopiec, Artur, który dorasta na Procidzie, poznając kolejne etapy i aspekty życia, a wyspa jawi się tu jako coś w rodzaju mikrokosmosu. Książkę bardzo dobrze się czyta i warto ją wziąć właśnie na wyprawę do Włoch.
Na nas Procida zrobiła jak najlepsze wrażenie- wąskie, wijące się uliczki, toczące się powoli życie, staruszkowie przesiadujący na ławkach i gawędzący w swoim dialekcie i wszechobecny błękit- wszystko to sprawia niezwykłe wrażenie i przenosi w inną epokę. Paradoksalnie, najpiękniejsze miejce wyspy to więzienie. A raczej nie ono samo- jest to ponury kamienny gmach, ale widok, który się stamtąd rozciąga. Widać jak na dłoni kolorowe zabudowania wyspy i rozciągające się wszędzie naokoło błękitne, błyszczące morze.
Miejscowy chłopiec wskazał nam też drogę na uczęszczaną przez tubylców plażę (te przy porcie są brudne i nieciekawe). Dotarliśmy nad wysoki klif, z którego schodzi się schodkami na długą piaszczystą plażę. Była do jedna z najładniejszych plaż jakie widziałam- cicha, czysta i pusta. Wydaje mi się z resztą, że była to ta sama plaża, którą Morante opisała jako miejsce wypraw i zabaw Artura. Zdecydowanie warto się tu wybrać.
W: Leniwa wysepka, gdzie czas nie ma znaczenia, plaża, bez leżaków i knajp, ograniczona skalną ścianą, po której schodzą na dół kaktusy... Mam nadzieję, że Procida zostanie taka jak najdłużej.
