Następnego dnia pojechaliśmy stopem do Karakoł. Na miejscu za pośrednictwem CBT wynajęliśmy pokój na noc oraz poradziliśmy się co warto zobaczyć mając tylko jeden dzień (wcześniej planowaliśmy 2-3 dni, zdobycie piku pałatka, ale plany nam się zmieniły). Dostajemy pokój w Gulnara B&B (ul. Murmańsk 114). Był to nasz najlepszy nocleg w Kirgistanie, bardzo przytulny pokój, świetne warunki sanitarne oraz doskonałe jedzenie. Miało to oczywiście odbicie w cenie (500 somów/osoba), ale zbliżaliśmy się do końca naszej wyprawy, a wydaliśmy mniej pieniędzy niż planowaliśmy.
W CBT poradzili nam, by mając do dyspozycji tylko jeden dzień pojechać do Dżeti-Oguz. W języku kirgiskim można to przetłumaczyć jako pęknięte serce. Dżeti-Oguz to zespół masywnych czerwonych skał, które według niektórych Kirgizów mają nawet właściwości lecznicze. Związana jest z nimi legenda o pięknej księżniczce, o której rękę zabiegało wielu rycerzy. Księżniczka nie mogąc się zdecydować na żadnego z nich postanowiła ogłosić pojedynek rycerski, którego zwycięzca miał ja pojąc za zonę. Niestety panowie w konkursie dosyć skutecznie powybijali się nawzajem i na wieść o tym strasznym wydarzeniu księżniczce pękło serce (notabene musiał być wielki huk, bo czerwone skały rozrzucone są po całkiem dużym obszarze).
Do Dżeti-Oguz jedziemy taksówką, gdyż marszrutki kursują rzadko, a my nie mamy wiele czasu. Na miejscu można spróbować kirgiskich potraw (wiele odmian baraniny), co też czynimy całkiem chętnie. Nadchodzi w końcu czas by spróbować Kumys. Jeśli ktoś nie wie co to takiego, to definicja w Wikipedii (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kumys) mówi bardzo wiele. Ja tylko powiem, że ten rarytas to po prostu sfermentowane kobyle mleko. Jak smakuje nie napiszę, bo każdy musi spróbować samemu! :)
Po powrocie do Karakoł na targu udaje nam się kupić tradycyjne kirgiskie czapki – kołpaki, koszt jednej to ok. 100 somów.
