Ludzie, może nie uwierzycie, ale nie potrafię napisać, jak piękne są Góry Skaliste, a zwłaszcza Yellowstone. To trzeba zobaczyć, a przede wszystkim powąchać. Nigdzie na świecie nie znajdzie się takiej mieszaniny zapachów lasu, gór i siarki. Czuję go cały czas, unosi się w powietrzu nawet w mieście.
Góry Skaliste są po prostu zjawiskowe. Ośnieżone szczyty sąsiadują z niskimi wzgórzami, urwiska skalne z łąkami, przechodzącymi w pustynny płaskowyż. Wszystkie rodzaje polskich gór w jednym kawałku, są i turnie Tatr, torfowiska i połamane drzewa Karkonoszy, urwiska i rumor skalny Gór Stołowych, piękne połoniny Bieszczad. Do tego gajzery, wyrobiska siarkowe mieniące się kolorami tęczy, błękitne niebo i białe chmury, wodospady, jeziora ze szmaragdową wodą, duże rzeki i maleńkie strumienie. Byłam tak szczęśliwa oglądając to wszystko, jak już dawno. A gdy zobaczyłam stada bizonów i saren, pasące się na łąkach, latające wokół kruki i amerykańskie orły, i kojoty polujące na młode sarenki, poczułam się jak w niebie. Do pełni szczęścia brakowało tylko grizzly, ale widocznie miał inne obowiązki, bo nie przyszedł na śniadanie. Wieść niesie, że w miasteczku West Yellowstone rzucili ryby do marketu.
Wycieczka trwała 10 godzin, zrobiłam ponad 700 zdjęć. Nie mam pojęcia, kiedy je nawet obejrzę. Widocznie w nagrodę za wczorajsze przejścia na lotnisku świeciło piękne słońce i tylko pod koniec, przy Wielkim Kanionie, spadł śnieg. Ot, taki mały czerwcowy śnieżek. Podobno któregoś roku zamieć śnieżna była w połowie sierpnia i od tego czasu pracownicy parku obchodzą Boże Narodzenie w lecie.
Przekroczyłam dzisiaj, nawet dwa razy, 45 równoleżnik, który leży dokładnie w połowie drogi między biegunem a równikiem. Nie mogłam się zdecydować, w którą stronę się udać, powędrowałam więc wzdłuż. W Yellowstone znajduje się także wododział, ale nie pamiętam dokładnie jakich zlewni, jedna to na pewno Pacyfik, a druga zapewne Atlantyk.
