Podczas pięciodniowego pobytu na Praslin poświęciliśmy jeden dzień na wycieczkę na pobliskie wysepki Curieuse i St. Pierre.
Curieuse jest niewielką granitową wyspą intensywnie pokrytą tropikalną roślinnością. Jej długość wynosi ok. 4 km, a całkowita powierzchnia to niespełna 3 km². Jej najwyższe szczyty wznoszą się na wysokość niewiele ponad 170 metrów. Wyspa oferuje dwa atrakcyjne kotwicowiska: Anse St José oraz Baie Laraie. W południowej części wyspy znajduje się bagno namorzynowe, przez które przechodzi chodnik dla odwiedzających park. Wyspa znana jest również z palm "coco de mer", gigantycznych drzew takamaka i kilku gatunków ptaków, takich jak rzadka czarna papuga seszelska, występująca tylko tutaj i na Praslin. Kilka gatunków roślin występujących na wyspie ma charakter endemiczny. Curieuse posiada bardzo słabo rozwiniętą infrastrukturę i na stałe mieszka tu niewiele osób.
Wyspa była nazywana początkowo "Ile Rouge" z uwagi na czerwony kolor gleby. W 1768 roku Francuzi objęli wyspę w posiadanie, nadając jej nazwę Curieuse od szkunera "La Curieuse" - statku dowodzonego przez badającego Seszele Marca-Josepha Mariona du Fresne. Podobnie jak na wielu wyspach Seszeli, również na Curieuse żyła populacja olbrzymich żółwi, które wkrótce zostały wytępione.
W roku 1771 marynarze spowodowali pożar na wyspie, chcąc ułatwić zbiór orzechów "coco de mer". Ogień zniszczył wiele drzew porastających wyspę, a jego ślady można zobaczyć jeszcze dziś. W 1829 roku wyspa Curieuse stała się siedzibą kolonii trędowatych i funkcjonowała w tym charakterze do 1965 roku. Przyczyniło się to do ochrony ekosystemu przed wpływem człowieka. Do dziś na wyspie pozostały ruiny leprozorium oraz zrekonstruowany dom lekarza (doktora Williama Mc Gregora) przy Anse St. José (obecnie centrum edukacyjne i muzeum).
W 1967 roku pożar zniszczył dużą część roślinności na wyspie, w tym ponad 150 palm "coco de mer". W roku 1979 Curieuse i okoliczne wody zostały uznane za Morski Park Narodowy Curieuse (Curieuse Marine National Park) w celu ochrony rodzimej przyrody. W latach 1978-1982, w ramach projektu odnowy populacji żółwia olbrzymiego, sprowadzono dużą grupę tych zwierząt z seszelskiego atolu Aldabra, gdzie żyje ich ok. 150 tysięcy. Dziś wyspa Curieuse jest domem dla ponad 300 żółwi olbrzymich.
Curieuse jest niewielką granitową wyspą intensywnie pokrytą tropikalną roślinnością. Jej długość wynosi ok. 4 km, a całkowita powierzchnia to niespełna 3 km². Jej najwyższe szczyty wznoszą się na wysokość niewiele ponad 170 metrów. Wyspa oferuje dwa atrakcyjne kotwicowiska: Anse St José oraz Baie Laraie. W południowej części wyspy znajduje się bagno namorzynowe, przez które przechodzi chodnik dla odwiedzających park. Wyspa znana jest również z palm "coco de mer", gigantycznych drzew takamaka i kilku gatunków ptaków, takich jak rzadka czarna papuga seszelska, występująca tylko tutaj i na Praslin. Kilka gatunków roślin występujących na wyspie ma charakter endemiczny. Curieuse posiada bardzo słabo rozwiniętą infrastrukturę i na stałe mieszka tu niewiele osób.
Wyspa była nazywana początkowo "Ile Rouge" z uwagi na czerwony kolor gleby. W 1768 roku Francuzi objęli wyspę w posiadanie, nadając jej nazwę Curieuse od szkunera "La Curieuse" - statku dowodzonego przez badającego Seszele Marca-Josepha Mariona du Fresne. Podobnie jak na wielu wyspach Seszeli, również na Curieuse żyła populacja olbrzymich żółwi, które wkrótce zostały wytępione.
W roku 1771 marynarze spowodowali pożar na wyspie, chcąc ułatwić zbiór orzechów "coco de mer". Ogień zniszczył wiele drzew porastających wyspę, a jego ślady można zobaczyć jeszcze dziś. W 1829 roku wyspa Curieuse stała się siedzibą kolonii trędowatych i funkcjonowała w tym charakterze do 1965 roku. Przyczyniło się to do ochrony ekosystemu przed wpływem człowieka. Do dziś na wyspie pozostały ruiny leprozorium oraz zrekonstruowany dom lekarza (doktora Williama Mc Gregora) przy Anse St. José (obecnie centrum edukacyjne i muzeum).
W 1967 roku pożar zniszczył dużą część roślinności na wyspie, w tym ponad 150 palm "coco de mer". W roku 1979 Curieuse i okoliczne wody zostały uznane za Morski Park Narodowy Curieuse (Curieuse Marine National Park) w celu ochrony rodzimej przyrody. W latach 1978-1982, w ramach projektu odnowy populacji żółwia olbrzymiego, sprowadzono dużą grupę tych zwierząt z seszelskiego atolu Aldabra, gdzie żyje ich ok. 150 tysięcy. Dziś wyspa Curieuse jest domem dla ponad 300 żółwi olbrzymich.
