Następną wyspą Seszeli, którą odwiedziliśmy po zakończeniu 4-dniowego pobytu na La Digue była sąsiadująca z nią wyspa Praslin. Jak można przeczytać w przewodniku Lonely Planet, uwodzicielska Praslin ma wiele pokus: stylowe kwatery, czekającą na eksplorację dżunglę, pofałdowane wzgórza opadające ku przejrzystym wodom oceanu oraz wspaniałe pasma obrzeżonego palmami jedwabistego piasku. Ta granitowa wyspa ma powierzchnię 38 km², co czyni ją drugą pod względem wielkości wyspą archipelagu. Ma 12 km długości i 5 km szerokości, a zamieszkuje ją około 6,5 tys. osób. Najwyższy punkt Praslin wznosi się na wysokość 367 m n.p.m., a posiadająca wiele zatok linia brzegowa wyspy zapewnia dużą liczbę kotwicowisk. Podobnie jak w przypadku La Digue, główną gałęzią gospodarki na wyspie jest turystyka - Praslin słynie ze swoich plaż i luksusowych hoteli. Wyspa częściowo porośnięta jest także lasem tropikalnym. Na Praslin znajduje się krajowy port lotniczy, obsługiwany przez linię Air Seychelles. Regularne połączenia promowe łączą Praslin z sąsiednimi wyspami Mahé i La Digue. W roku 1979 utworzono tu Park Narodowy Praslin, obejmujący 324 ha dziewiczych lasów równikowych. W jego skład wchodzi także istniejący od 1966 roku rezerwat Vallée de Mai, będący miejscem endemicznego występowania lodoicji seszelskiej. Rezerwat ten w 1983 roku wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wyspa Praslin, podobnie jak większość wysp Seszeli, była niezamieszkała do XVI wieku. Pierwsza wzmianka o wyspach pochodzi z okresu wyprawy Vasco Da Gamy (ok. 1460/1469-1524) do Indii, gdy żeglarz ten przepływał przez pobliskie Amiranty. W 1744 roku, podczas swej drugiej wyprawy na Ocean Indyjski francuski żeglarz Lazare Picault (1700-1748) przybył na wyspę i nazwał ją Wyspą Palm (Ile de Palmes). W roku 1756 kapitan Nicholas Morphey (1724-1774) nadał jej nazwę Wyspy Morasa (Ile Moras) na cześć Françoisa Marie Peyrenc de Moras (1718-1771), który poślubił córkę Jeana Moreau de Séchelles (1690-1761) i który w 1756 roku zastąpił swego teścia na stanowisku kontrolera finansowego w rządzie króla Ludwika XV (1710-1774). 21 września 1768 roku statek "La Curieuse", jeden z dwóch statków wyprawy Marca-Josepha Mariona du Fresne (1724-1772) rzucił kotwicę w niewielkiej zatoczce na wschodnim wybrzeżu wyspy nazwanej Anse Possession. Oddział pięciu oficerów pod dowództwem kapitana Lampéraire'a zszedł na ląd i symbolicznie objął wyspę w posiadanie, wznosząc tzw. "kamień posiadania", a następnie zbudował niewielką strażnicę. Przybysze nadali wyspie nazwę Praslin, na cześć Césara Gabriela de Choiseul, księcia Praslin (1712-1785), francuskiego dyplomaty i polityka. Wspomniany "kamień posiadania" można zobaczyć w Narodowym Muzeum Historii.Zasiedlanie wyspy Praslin rozpoczęło się pod koniec XVIII wieku. Wśród pierwszych osadników znaleźli się: Auguste Vaulbert, który osiadł w okolicy dzisiejszej Anse Volbert na północnym wybrzeżu, Jean Marie Lazjou (1771-1798), od którego pochodzi nazwa Anse Lazio, Adrien La Prude (1814-1892), którego imieniem nazwano rzekę spływającą do morza w Takamaka, Louis Henri Jerome Dumont - notariusz, którego imię nosi jedna z zatok Praslin, czy Davidson Laporte, którego imieniem nazwano jedną z rzek na wyspie. Do 1810 roku Praslin zamieszkiwało 10 rodzin, które uprawiały maniok, ryż i wytwarzały olej kokosowy. W okresie XVIII i XIX wieku przywieziono wielu niewolników i pracowników przymusowych z Afryki Wschodniej i Indii do pracy na różnych plantacjach Seszeli - w tym na Praslin.
W latach 1756-1794 Seszele znajdowały się pod kontrolą Francuzów, którzy stracili je na rzecz Brytyjczyków, a do 1814 roku walczyli o odzyskanie kontroli nad nimi. Jednakże po roku 1814 Seszele stały się kolonią korony i zostały wyłączone spod kontroli Mauritiusa. Archipelag uzyskał niepodległość w 1976 roku.
Mieszkańcy Praslin czerpią dumę z faktu, że ich przodkowie wnieśli wkład w stworzenie dwóch najcenniejszych obiektów Seszeli - współfinansując budowę stołecznej Wieży Zegarowej i Nowego Szpitala Seszeli w Mount Fleuri.
W 1883 roku malarka Marianne North (1830-1890) odwiedziła Praslin w czasie, gdy epidemia ospy powodowała przerażenie i panikę wśród ludności. W obrazach, które tam namalowała udało jej się uchwycić scenerię wyspy tego okresu. Wyspa Praslin zainspirowała również brytyjskiego pisarza Denisa Ronalda Shermana (1934-1987) do napisania trzech powieści: "Brothers of the sea", "The sinner" i "The boat". Tak więc, Praslin został unieśmiertelniony również i w sztuce.
