La Digue jest czwartą co do wielkości wyspą Seszeli, leżącą w odległości ok. 40 km od Mahé oraz kilku km od Praslin. Wyspa zawdzięcza swą nazwę jednemu z dwóch statków Marca Josepha Mariona du Fresne, który przybył tu w roku 1768 w ramach ekspedycji zorganizowanej przez francuską administrację Mauritiusa.
Pierwszymi osadnikami na La Digue byli francuscy koloniści, którzy przybyli tu w 1789 roku i którym towarzyszyli ich afrykańscy niewolnicy. Choć wielu pierwszych osadników wróciło później do Francji, niektórzy z obecnych mieszkańców La Digue są potomkami tych kolonistów bądź późniejszych francuskich osadników oraz wyzwolonych niewolników, a także imigrantów z Azji. Nazwiska dawnych osadników można ciągle odnaleźć na starych nagrobkach dawnego cmentarza. Pierwsi osadnicy zajmowali się rybołówstwem, wytwarzaniem łodzi, produkcją kopry oraz uprawą wanilii, warzyw i owoców. To właśnie oni pozostawili po sobie wiele pięknych przykładów francuskiej architektury kolonialnej, które możemy spotkać na La Digue w uroczych ogrodach obsadzonych kwitnącymi krzewami, idealnie wtapiając się w tło zielonych lasów i starych gajów kokosowych. To niewątpliwie oni również zaszczepili na wyspie silnie kultywowaną do dziś tradycję.
Na Seszelach mieszają się wpływy francusko-angielskie, i tak np. kreolski seszelski powstał na bazie francuskiego, natomiast ruch drogowy ciągle jest lewostronny. Wszystko ma swoje uzasadnienie w historii, a historia wysp jest dość burzliwa. Przez długi czas pozostawały one niezamieszkałe, sporadycznie przybywali tu kupcy arabscy, z czasem także piraci. Z chwilą, gdy pojawili się tu Portugalczycy, wszystko zaczęło się zmieniać. Wyspy zostały zaanektowane przez Francję oraz nazwane Seszelami na cześć francuskiego ministra finansów na dworze króla Ludwika XV, Jeana Moreau de Séchelles (1690-1761). Wówczas - jak już wspomniałem - zaczęli ściągać tu pierwsi osadnicy, sprowadzając również niewolników. Następnie wyspy znalazły się pod okupacją Wielkiej Brytanii. Niepodległość Seszele uzyskały zupełnie niedawno, bo dopiero w 1976 roku.
Pierwszymi osadnikami na La Digue byli francuscy koloniści, którzy przybyli tu w 1789 roku i którym towarzyszyli ich afrykańscy niewolnicy. Choć wielu pierwszych osadników wróciło później do Francji, niektórzy z obecnych mieszkańców La Digue są potomkami tych kolonistów bądź późniejszych francuskich osadników oraz wyzwolonych niewolników, a także imigrantów z Azji. Nazwiska dawnych osadników można ciągle odnaleźć na starych nagrobkach dawnego cmentarza. Pierwsi osadnicy zajmowali się rybołówstwem, wytwarzaniem łodzi, produkcją kopry oraz uprawą wanilii, warzyw i owoców. To właśnie oni pozostawili po sobie wiele pięknych przykładów francuskiej architektury kolonialnej, które możemy spotkać na La Digue w uroczych ogrodach obsadzonych kwitnącymi krzewami, idealnie wtapiając się w tło zielonych lasów i starych gajów kokosowych. To niewątpliwie oni również zaszczepili na wyspie silnie kultywowaną do dziś tradycję.
Na Seszelach mieszają się wpływy francusko-angielskie, i tak np. kreolski seszelski powstał na bazie francuskiego, natomiast ruch drogowy ciągle jest lewostronny. Wszystko ma swoje uzasadnienie w historii, a historia wysp jest dość burzliwa. Przez długi czas pozostawały one niezamieszkałe, sporadycznie przybywali tu kupcy arabscy, z czasem także piraci. Z chwilą, gdy pojawili się tu Portugalczycy, wszystko zaczęło się zmieniać. Wyspy zostały zaanektowane przez Francję oraz nazwane Seszelami na cześć francuskiego ministra finansów na dworze króla Ludwika XV, Jeana Moreau de Séchelles (1690-1761). Wówczas - jak już wspomniałem - zaczęli ściągać tu pierwsi osadnicy, sprowadzając również niewolników. Następnie wyspy znalazły się pod okupacją Wielkiej Brytanii. Niepodległość Seszele uzyskały zupełnie niedawno, bo dopiero w 1976 roku.
