Ulice Sewilli, obsadzone są niezliczonymi drzewkami pomarańczy, roztaczających delikatny, orzeźwiający zapach. Warto zapuścić się w klimatyczne zaułki Dzielnicy Świętego Krzyża (Barrio de Santa Cruz), która wyrosła w miejscu dawnej dzielnicy żydowskiej. Z żelaznych balkonów zwisają kwiaty, biel tynków aż razi oczy, w bramach kryją się ocienione patia z sadzawkami, a plakaty wieszczą korridę. Jeśli gdzieś mamy spotkać ducha Don Juana, to właśnie tu. Ceramiczne azulejos na okolicznych budynkach zdradzają jego historię: urodził się w domu przy calle Justino de Neve, jadł i pił w pobliskiej Hostería del Laurel, a na plaza Doña Elvira, mieszkała jego narzeczona Doña Inés. Warto też pochodzić po centrum z ładnymi XIX-wiecznymi budynkami lub udać się na bulwary, ciągnące się wzdłuż brzegów Gwadalkiwiru.
Jeśli zmęczymy się spacerem w upalnym słońcu możemy odpocząć w jednej z niezliczonych kafejek lub barów tapas, racząc się pyszną kawą, ciastkami lub kieliszkiem wina
Ulice Sewilli to świat skrajnych emocji, w którym uroczystości Wielkiego Tygodnia przeplatają się z żywiołową Feria de Abril. My byliśmy w Sewilli w pełni lata, więc nie dane nam było poczuć klimatu tych słynnych fiest, ale i tak warto było pospacerować ulicami miasta...
