Podróż Adamello i Vallcamonica - Capo di Ponte

Prognoza pogody nie myliła się niestety. Było szaro, zimno i padał rzęsisty deszcz. Po śniadaniu w stylu bardzo kontynentalnym zdecydowałem, że schodzę z gór. W taką pogodę chodzenie tylko dla chodzenia po górach mijało się z celem. Pożegnanie w pensjonacie wyglądało jakbym spędził tutaj całe wakacje, albo właścicielka była moją stryjenką ;) Musiałem mocno oponować, żeby na drogę nie wyposażyła mnie w parasol. W strugach deszczu doszedłem do Saviore dell Adamello, skąd odjeżdżał autobus do Cedegolo. Maszerując obmyśliłem plan na pozostały czas. Pojadę do Capo di Ponte w dolinie Vallecamonica. Miejscowość ta, jak i cała dolina słynie z wielkiej ilości rytów skalnych (około 300 tys rysunków), które powstawały w okresie mezolitu przez około 12 tys lat. Wystarczającą rekomendacją może być fakt, że miejsce to zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako pierwszy obiekt we Włoszech w 1979 roku.

W Capo di Ponte parki archeologiczne znajdują się po obu stronach doliny. Te po stronie zachodniej, pod szczytem Pizzo Badille – Massi di Cemmo i Seradina-Bedolina są udostępnione do zwiedzania za darmo. Park archeologiczny jest ładnie zagospodarowany, z wieloma tabliczkami i informacjami i rozpościera się z niego piękny widok na Capo di Ponte oraz duży fragment Vallecamonica. Przestało padać i z tym większą ochotą udałem się na przeciwległą stronę doliny do Parco Nazionale delle Incisioni Ruperstri di Naquane. Wstęp to 6 euro, ale za to zostawiłem ciężki plecak i dostałem mapkę z krótkim przewodnikiem. Liczba i ilość rytów skalnych rzeczywiście robi wrażenie. Najczęściej przedstawiają krwawe sceny polowań lub potyczek i pokryte są nimi całe, ogromne głazy wypolerowane przez lodowiec. Sam park bardzo przyjemnie się zwiedza bo znajduje się w bardzo przyjemnym lesie, z wieloma gatunkami drzew. Miło spędziłem czas w Capo di Ponte i na ostatnią noc postanowiłem wrócić do hostelu w Breno.