W drodze do Batumi zatrzymaliśmy się w Gonio, gdzie znajdują się pozostałości rzymskiej twierdzy.
Do Batumi dotarliśmy po południu, po znalezieniu hotelu udaliśmy się na spacer, a rano na otwarcie złożyliśmy wizytę w konsulacie irańskim. Wypełniliśmy wnioski wizowe, a po miłej rozmowie i udzieleniu odpowiedzi na parę pytań, łatwych i trudnych np. dlaczego nie wyrobiliśmy wizy w Warszawie (ups), otrzymaliśmy informację, że wyjątkowo nasze wnioski zostaną rozpatrzone i mamy zadzwonić za 3-4 godziny, aby dowiedzieć się, czy przyznano nam wizy.
Wróciliśmy do hotelu. Przez całą noc w Batumi grzmiało i padało, przez całe przedpołudnie lało wyjątkowo obficie, takiego oberwania chmury dawno nie widziałam, ulicami płyneły potoki wody, o wyjściu na miasto i zwiedzaniu nie było mowy. Przesiedzieliśmy w hotelu do momentu uzyskania jakżeż radosnej wiadomości - są wizy. Dość szybko spakowaliśmy bagaże i udaliśmy się po upragniony papierek. Ufff, co za ulga. Po wydaniu nam paszportów na pożegnanie sympatyczny pracownik konsulatu poprosił nas tylko o jedno - abyśmy napisali o Iranie prawdę. Postaram się, Iran moimi oczami także tutaj Iran. Dlaczego tak.
Po mojej przygodzie z Gruzją sprzed 2 lat, jestem tym krajem zauroczna. Wówczas w Batumi nie byłam, ale było to ostatnie miejsce w Gruzji, które chciałabym zobaczyć. I nic się nie zmieniło, w dalszym ciągu Batumi pozostaje na końcu listy. Niewiele zobaczyliśmy, głównie z okien samochodu, ale to wystarczyło aby nie zmianiać rankingu. Właściwie nie tylko to, także niezbyt miła rozmowa z kierowcą taksówki, którego pytaliśmy o jakiś hotel. Nie chciał podać adresu, upierał się, że nas zawiezie, bo on też musi coś z tego mieć. Z jednej strony rozumiem taką postawę, chciał zarobić, ale to nie jest Gruzja, którą znam. To jest właśnie Batumi, o którym słyszałam wiele różnych rzeczy, nie pasujących do gruzińskiego klimatu. Choć przyznaję, taksówkarz zrehabilitował się, dogonił nas i zaprowadził do hotelu (nawiasem mówiąc dwie przecznice dalej), ale niesmak po niemiłej rozmowie pozostał. Na szczęście pozostała sympatia do Gruzji - w tym względzie nic się nie zmieniło.
