Châlons-en-Champagne jest stolicą regionu Szampania-Ardeny i departamentu Marna. Do roku 1998 miasto nosiło nazwę Châlons-sur-Marne.
W Châlons zrobiliśmy sobie krótki postój w drodze do Reims,a ponieważ zaczęło mocno padać, całe zwiedzanie ograniczyło się do wnętrza średniowiecznego kościoła p.w. NMP i jego okolic.
W starożytności nosiło nazwę Civitas Catalaunorum. Na Polach Katalaunijskich odbyły się w pobliżu tego miasta dwie bitwy: w roku 274 – pomiędzy cesarzem rzymskim Aurelianem (Lucius Domitius Aurelianus Augustus) i cesarzem galijskim Tetrykusem I (Gaius Pius Esuvius Tetricus) oraz w 451 roku - pomiędzy rzymskim wodzem Aecjuszem Flawiuszem, któremu towarzyszyli Wizygoci pod wodzą swego króla Teodoryka I (który poległ w tej bitwie), a Hunami dowodzonymi przez ich króla Attylę z ich sojusznikami. Pierwsza bitwa położyła kres istnieniu cesarstwa galijskiego i do końca podporządkowała Galię Rzymowi, w drugiej zaś powstrzymano marsz Hunów na zachód. Miasto zostało schrystianizowane w I połowie IV wieku, a główną rolę w tym procesie odegrał jego pierwszy biskup, św. Memmie.
W epoce karolińskiej dużą rolę w rozwoju miasta odegrał biskup Erchanré. Panujący w IX wieku król Franków Karol II Łysy nadał kilka przywilejów dla Kościoła w Châlons. W XI i XII wieku rozwój Châlons ulega przyspieszeniu. Duże znaczenie ma tu założenie opactwa Saint-Pierre-aux-Monts, kierowanego przez Richarda de Saint-Vanne, a także założenie przez biskupa Rogera III opactwa Kanoników Regularnych. W XII wieku biskupi Châlons osadzają na terenie diecezji cystersów i templariuszy. Miasto rozwija się gospodarczo, szczególnie prężna jest produkcja wyrobów włókienniczych. Tkaniny z Châlons, dzięki Kupcom genueńskim, zyskują renomę w całym basenie Morza Śródziemnego. Rozwojowi gospodarczemu towarzyszy też rozwój oświaty (szczególnie w okresie pontyfikatu Wilhelma z Champeaux) i rozkwit sztuki, której klejnotami z tej epoki są witraże zdobiące katedrę i kościół NMP. W okresie owego średniowiecznego rozkwitu zbudowano co najmniej 15 kościołów, 2 opactwa, 4 klasztory i 7 szpitali. Wzrosło też znaczenie biskupa diecezjalnego. Podobnie, jak biskup Reims stał się on faktycznym panem miasta, w dużej mierze niezależnym od dziedzicznych hrabiów Szampanii. Z czasem, do godności biskupa dodano tytuł hrabiego. Biskup rezydował w swoim pałacu, podlegało mu więzienie, miał pieczę nad finansami i policją miejską. Gdy w roku 1304 Szampania została włączona do Korony Francuskiej, biskup zachował swoje prawa.
W XV wieku mieszczanom udaje się ograniczyć zakres władzy biskupa i poszerzyć swoje uprawnienia. W XV wieku miasto jest też oblegane przez Anglików, którzy wprawdzie nie zdobywają Châlons, lecz plądrują jego okolice. Zniszczenia powodują również wojny religijne w następnym stuleciu, przemarsze wojsk i rekwizycje zubożają mieszkańców. W czasie tej zawieruchy dziejowej miasto pozostaje zawsze wierne królowi Francji.
W epoce nowożytnej spada znaczenie włókiennictwa i garbarstwa w gospodarce Châlons, wzrasta natomiast rola handlu artykułami rolniczymi - pszenicą, wełną, winem, konopiami i skórami. Rozwijają się tez różne gałęzie rzemiosła. Po rewolucji francuskiej, w roku 1806, w Châlons zostaje powołana Cesarska Szkoła Sztuki i Rzemiosła. W 1814 roku miasto jest przez półtora miesiąca okupowane przez Rosjan. Châlons było też na krótko okupowane przez Niemców we wrześniu 1914 roku. W czasie kampanii 1940 roku Châlons zostało 10 czerwca zbombardowane przez Luftwaffe, a dwa dni później zostało zajęte przez wojska niemieckie. Zostało wyzwolone 29 siepnia 1944 roku przez oddziały 3. Armii USA pod dowództwem gen. George’a Smitha Pattona Jra.
