Położone nad rzeką Orne, w pobliżu jej ujścia do kanału La Manche miasto Caen jest stolicą historycznej Normandii i ośrodkiem administracyjnym regionu Dolna Normandia oraz departamentu Calvados.
Caen zostało założone w II połowie XI wieku przez Wilhelma Zdobywcę, jako jego główna siedziba. W mieście wybudowano zamek i dwa opactwa - męskie (Abbaye aux Hommes) i żeńskie (Abbaye aux Dames). W opactwie męskim znalazł miejsce swego wiecznego spoczynku Wilhelm, zaś w opactwie żeńskim pochowano jego żonę Matyldę.
Późniejsze dzieje miasta były burzliwe. W czasie wojny stuletniej w 1346 i 1417 roku Caen zostało zdobyte i splądrowane przez Anglików. W 1450 roku powróciło do Francji. Rozkwit miasta nastąpił w XVI wieku i był związany z francuską penetracją wybrzeży Ameryki i Afryki. W czasie wojen religijnych we Francji miasto mocno ucierpiało. W XVII wieku było ważnym ośrodkiem protestantyzmu. Straciło na znaczeniu po odwołaniu edyktu nantejskiego przez Ludwika XIV w 1685 roku. W okresie rewolucji francuskiej, w latach 1789-1799 w Caen duże wpływy mieli żyrondyści. Wiek XIX to okres industrializacji i rozbudowy miasta.
W czasie Operacji "Overlord" w czerwcu i lipcu 1944 roku w mieście i jego okolicach toczyły się zacięte walki wojsk alianckich z Niemcami. Caen zostało ostatecznie zdobyte przez brytyjską 2 Armię, lecz w wyniku działań bojowych zostało zniszczone w około 60% zabudowy miasta.
Dziś odbudowane ze zniszczeń miasto jest dużym ośrodkiem przemysłu samochodowego, elektronicznego, farmaceutycznego, papierniczego i cementowego. Caen jest również starym ośrodkiem naukowym z uniwersytetem (od 1432 roku), politechniką i licznymi instytutami badawczymi.
