1 dzień
Po przylocie do Kahului, wypożyczamy samochód, tym razem mamy już ze sobą potwierdzenie planu opuszczenia wyspy dlatego samochód dostajemy bez problemu. Znowu udaje się nam trafić na Chryslera 200 zamiast Toyoty Yaris.
Nie chcemy tracić czasu tak więc od razu kierujemy się na poszukiwanie... czegoś do zjedzenia. Jak to zwykle bywa, z pomocą przychodzi McDonald's. Po szybkim posiłku ruszamy w kierunku Iao Valley, obowiązuje tutaj opłata parkingowa 5 dolarów (w tym wstęp dla wszystkich pasażerów). W internecie czytałem, że to wszystko ma zajmować około 2 godzin, nam zajęło może z godzinę z pół godzinnym odpoczynkiem i czasem na zdjęcia.
Resztę dnia spędzamy na plaży, usilnie próbując popełnić samobójstwo z własnej głupoty. Wszędzie czerwone flagi, ratownicy w budce głosili, żeby się nie kąpać, chyba że jesteśmy pewni swoich umiejętności. Widzimy jednak, że dużo ludzi się tapla w wodzie, więc po krótkim namyśle i stwierdzeniu: "Co? Ja tam nie wejdę?" wchodzimy. Z dala fale wydawały się spore, ale nie aż tak spore jak będąc bezpośrednio pod nimi.. Fale przekraczały mój wzrost jakieś 3 razy co najmniej. Wszystko było pięknie do momentu jak nie przyszły 2 olbrzymy jeden po drugim. Pierwszy wciągnął nas głębiej w ocean a druga fala uderzyła dokładnie w nas, nie wiem co się działo ze mną od momentu uderzenia fali do momentu jak wynurzyłem się na brzegu z poodzieranym łokciem i twarzą. Na szczęście nic poważnego się nie stało, a ja już więcej z kąpieli na tej plaży nie skorzystałem, podobnie jak mój znajomy zresztą. Po wyjściu postanowiliśmy się chwilę osuszyć i poszukać prysznica, żeby wypłukać piasek z każdego możliwego zagłębienia ciała, o włosach nie wspominając... Znajdujemy fajną zatoczkę kamienistą i dużo wody stojącej, między głazami tak więc tak się dokładnie szorujemy. Na dzisiaj dość przygód, jedziemy się wyspać.
2 dzień
Rano jeszcze trochę obolały budzę kumpla, wsiadamy w samochód i jedziemy zobaczyć Haleakala National Park. Trochę czasu zajmuje nam dotarcie na miejsce, cudowny jest moment gdy przez chmury przebijamy się samochodem ponad nie i nagle zalewa nas Słońce. Płacimy 10 dolarów za wjazd, za samochód. Dojeżdżamy na sam szczyt, podziwiając widoki, po czym zjeżdżamy trochę niżej na parking, z którego zaczyna się nasz szlak Sliding Sands Trail. Zajmuje on podobno 8 godzin, my jednak niestety nie mamy tyle czasu, więc zakładamy sobie po uprzednim przejrzeniu setek zdjęć punkt, do którego chcemy dotrzeć. Zajmuje nam to wszystko około 3 godzin, trochę przedłużyło się wszystko ponieważ co chwilę atakowały chmury zasłaniając wszystko co było dalej niż 2 metry od nas. W końcu po przeczekaniu mgły wyłaniają się genialne widoki, robimy zdjęcia i wracamy do samochodu.
Teraz kierujemy się na słynną "Road to Hana", nie polecam dojazdu od zachodu wyspy, droga momentami się gubi i jedziemy po polach. Zresztą jak się na koniec okazało po otworzeniu mapy, którą dostaliśmy w wypożyczalni, odcinek ten był zabroniony do użytku dla samochodów z tej wypożyczalni. Na szczęście nic złego się nie stało. Dojeżdżamy na początek szlaku Pipiwai Trail. Szlak prowadzi przez Las Bambusowy, kończąc się pod wodospadem Waimoku.
W lesie bambusowym, nawet w dzień warto mieć latarkę ponieważ momentami jest ciemno jak w nocy. Szlak jest krótki, łatwy i przyjemny, droga tam i spowrotem razem z kąpielą w wodospadzie zajęła nam około 2,5 godziny. Szlak znajduje się również w Parku Narodowym Haleakala, nasz bilet na szczęście jest ważny przez 3 dni, więc wjeżdżamy na tym samym.
Powrót z parkingu przy szlaku do Kahului zajął nam prawie 3 godziny, droga to jeden wielki zakręt, co chwilę mosty, przez które może przejechać tylko jeden samochód, generalnie horror. Po dojeździe dziękowałem Bogu, że nie wykręciłem barku albo łokcia czy nadgarstka przy manewrowaniu samochodem.
