Biesal (niem. Biessellen[1]) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim w gminie Gietrzwałd, przy linii kolejowej Olsztyn – Ostróda. W miejscowości mieszka 930 osób.
Do 1954 r. miejscowość była siedzibą gminy Biesal. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
W Biesalu znajdują się m.in.: zespół szkolno-przedszkolny, Wiejski Dom Kultury, biblioteka wiejska oraz 4 sklepy spożywcze. W miejscowości działa m.in. parafia rzymsko-katolicka pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny; do parafii należy kościół w Mańkach. Proboszczem jest Zdzisław Tomporowski.
12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Biesal[1].
HistoriaPierwsza wzmianka pisana w Komturii Ostródzkiej z 1416 roku, mówiąca o złym stanie gospodarczym miejscowości po wojnie w 1410 r. z Polską i Litwą. Nadano 12 włók ziemi rycerzowi Matcze; prawo lokacyjne wsi wydano przez Komtura Ostródzkiego w 1484 roku.
Pod koniec XVIII w. założono w miejscowości królewską szkołę powszechną. Pisane, znane dokumenty od 1808 roku. W latach 1870–1874 wybudowano linię kolejową Kaliningrad – Berlin; zbudowano stację kolejową, wieżę ciśnień, warsztat kolejowy i budynki mieszkalne.
W 1924 r. zakończono, sumptem ludności ewangelicznej, budowę kaplicy, na ziemi podarowanej przez Hugona Striewskiego, właściciela ziemskiego. Ok. 20 stycznia 1945 r. wkroczyły do Biesala wojska Armii Czerwonej. W latach 1945–1973 Biesal był miejscowością gminną w powiecie ostródzkim. W 1948 r. mieszkało w nim 360 osób. Gmina Biesal obejmowała na północy Łęguty, na wschodzie Tomaryny, na południu Tomaszyn, na zachodzie Stare Jabłonki. Pierwszym po II wojnie światowej kierownikiem szkoły podstawowej w 1945 r. został Aleksy Kraskowski. Pierwszym przewodniczącym Gromadzkiej Rady Narodowej od lipca 1946 r. był Wacław Dąbrowski.
