Atakujemy dziś szczyt Mauna Kea 4200 m.n.p.m.- nigdy nie byłem na takiej wysokości i za wczasu nie przemyślałem z czym sie to może wiązać. Dzień wcześniej pewni Kandayjczycy za pośrednictwem Radka przekazali nam,że już tam byli, dojechali do punktu informacyjnego i zawrócili bo mieli straszne zawroty głowy i się kiepsko czuli. Radek który prowadził samochód przestrzegał że może nam sie przytrafić coś takiego i będziemy musieli zawrócić, wogóle niewiadomo jaka tam jest droga wiodąca na szczyt i z tego względu możliwe że też będziemy musieli zawrócić. Byłem niepocieszony no ale kierowca ma głos decydujący:) Okazało się że punkt informacyjny jest na samym początku drogi i wogóle niewiadomo o co tym kanadyjczykom chodziło, dalej na szczyt wiodła droga szutrowa, trzeba było jechać bardzo powoli żeby kamienie nie poobijały nam samochodu. Daliśmy radę jak najbardziej i dopiero na szczycie przekonałem się jakie to uczucie i jak wpływa na organizm zmiana ciśnienia.Temperatura na szczycie była poniżej zera, wiało wiatrzysko i po pstryknieciu paru zdjęć, ręce cierpiały mimo to musiałem wykonać jedno zdjęcie w skoku a żeby dobrze wyszło to musiałem na krawędzi skoczyć z 10 razy mając przy tym miękkie nogi i zawroty głowy.
Wiele razy widziałem mgłe i w niej jechałem, ale nigdy nie jechałem w chmurze aż do tego dnia, chmura osiadła sobie u podnóża Mauna Kea i w drodze powrotnej około 20 minut w niej jechaliśmy także - jazda w chmurze-zaliczona:)
Wiele razy widziałem mgłe i w niej jechałem, ale nigdy nie jechałem w chmurze aż do tego dnia, chmura osiadła sobie u podnóża Mauna Kea i w drodze powrotnej około 20 minut w niej jechaliśmy także - jazda w chmurze-zaliczona:)
