Droga do Skalnego Miasta nie jest zbyt męcząca, choć Ludmiła, nasza przewodniczka z właściwym sobie poczuciem humoru, informuje na wysokości klasztoru, że wszystko przed nami. Rzeczywiście patrząc na to co mijamy po lewej stronie zastanawiam się jak ja się tam dostanę. Idziemy wzdłuż wysokiego płaskowyżu. Na szczęście po obu stronach drogi rozłożone są stragany z miejscowymi specjałami: herbatką krymską, zapewniającą wieczną młodość, przyprawami z ekologicznych łąk, orzechami i migdałami w miodzie oraz pamiątkami wykonanymi z jałowca i innych drzew charakterystycznch dla tego terenu. Po około 2 godzinach prze bramę Południową wchodzimy do skalnego miasta. Czufut - Kale to jedno z najlepiej zachowanych i najsławniejszych miast skalnych. Wybudowane przez mieszkańców wały i twierdze wzmocniły tylko to co zaoferowała im przyroda - w efekcie miasto było niedostępne.
Miasto prawdopodobnie zostało założone przez pastersko - rolnicze plemię Alanów, które dotarło na Krym w II wieku. Pochodzili z Iranu, ochrzczeni przez Św. Cyryla zaczęli parać się rzemiosłem. Miasto dawało im schronienie, ale było też ważnym ośrodkiem wymiany handlowej i rzemiosła. W XIII wieku nosiło nazwę Kyrk - Er co można tłumaczyć jako czterdzieści umocnień lub 40 murów. W końcówce XIII wieku Krym najeżdżają ordy tatarskie i za pomocą machin oblężniczych oddziały Nogaja niszczą umocnienia miejskie a następnie wdzierają się do miasta wybijając prawie wszystkich jego mieszkańców. Jest to pierwsza stolica Chanatu Krymskiego w której sprawowali rządy pierwsi chanowie. Osiedlają się w nim przedstawiciele różnych narodów, a więc wyznawcy różnych religii. Przybywają Karaimowie i chrześcijanie. Miasto nie jest już twierdzą, dlatego chan Mengli Gerej nakazuje budowę nowej stolicy w Bachczysaraju. Pozostają tu tylko Karaimowie, stąd też Żydowska Twierdza nosi nazwę Czufut - Kale.
Oglądamy ruiny meczetu oraz mauzoleum w którym znajduje się grobowiec córki chana Złotej Ordy,Tochtamysza z 1437. Podobno, w obawie przed gniewem ojca, dziewczyna rzuciła się ze skały, ponieważ została przyłapana in flagranti z kochankiem. Zaskakuje stan zachowania gospodarstwa, dzięki czemu możemy wyobrazić sobie budynki mieszkalne i gospodarcze. Oglądamy więzienie w którym przetrzymywano znaczących więźniów uprowadzonych przez Tatarów dla okupu. W Czufut - Kale przebywał jako więzień po bitwie pod Korsuniem hetman wielki koronny, kasztelan krakowski Mikołaj Potocki. Podziwiając widoki, za oknem rozciąga się wspaniała dolina Jozafata, nazwana tak przez karaimów tęskniących za Jerozolimą, myśląc o losie więźniów, o których przecież bardzo dbano, schodzimy do Bachczysaraju, gdzie czeka na nas kilka tatarskich restauracyjek
